Reis- en foodieblog David en Delfien: Zondag 13 augustus: Tacoma (WA)

Zondag 13 augustus: Tacoma (WA) - Packwood (WA)

Mijn Garmin gaf gisterenavond aan: "zware jetlag verwacht". Nu is dat apparaat wel eens vaker dramatischer dan nodig, en dat was hij eigenlijk nu ook. Ja, we zijn om 19u15 in slaap gevallen, waardoor ik alvast om 4u klaarwakker was, maar op zich was ik uitgeslapen en viel het mee. Tegen 6u50 gaf David het eerste echte teken van leven, waarna we aan onze dag begonnen.

Voor het ontbijt gingen we naar Starbucks, veel was er niet echt in de buurt. David nam een "protein box", iets met een gekookt ei, muffin, pindakaas, stukjes appel, kortom een rare combinatie. Ik nam een cream cheese bagel (een "everything" bagel: noot aan onszelf: daar zit effectief een beetje vanalles in, maar het meeste had niet gemoeten voor mij ;)). De rest van de reis worden het gewone bagels... David had met zijn eiwitdoos niet voldoende en gooide er een gewone bagel met cream cheese achteraan.

Eigenlijk hadden we veel tijd vandaag, dus deden we het rustig aan. Nog wat rondwandelen in een Cabela (Bass Pro), we zijn nogal fan van de keten geworden... Daarna ging het richting Enumclaw en het charmante Buckley om zo via de bovenkant naar Mount Rainier NP te rijden. Eens we uit het verstedelijkt gebied weg waren, werd het landschap er een pak leuker en mooier op. Hoge sparren, kronkelende banen, het national forest in om zo in Mount Rainier NP te komen. De eerste toegangsweg was via Sunrise. Dat deden we, maar algauw stond daar een waarschuwingsbord om te melden dat alle parkings vol stonden, en dat het een uur wachten is. Daar hadden we niet zoveel zin in, dan maar naar Paradise, de andere ingang. Alleen al de naam deed vermoeden dat het daar beter zou zijn. Dat was het... een beetje ;). Als in: ook daar stonden de parkings vol en was het vreselijk druk, maar daar konden we wel parkeren aan het visitor center met uitzicht op Mount Rainier. Al was de weg ernaartoe mooier dan de stop aan het visitor center. Daar leek het wel een pretpark.

Voor morgen hebben we een wandeling gepland, al zullen we goed moeten bekijken waar dan precies. Eerst en vooral: het is bloedheet, 102 graden oftewel 37 graden. Dat is het om half zes nog steeds. Boven aan het visitor center was het 25 graden, maar daar was dan weer geen schaduw, vanwege wat hoger gelegen en minder bomen. Morgen wordt het nog warmer, 39 graden volgens Google.

Dan is er ook nog de drukte, die dan op maandag misschien minder is, en het feit dat de weg van Paradise vanaf hier van maandag tot vrijdag is afgesloten vanwege grote - dat kunnen we bevestigen - wegenwerken.

Sowieso doen we het rustig aan, met die temperaturen zullen we al blij zijn als we 5km kunnen doen.

Voor de komende 2 nachten slaan we onze figuurlijke tenten op in Packwood, in de Crest Trail Lodge. Het inchecken ging half vriendelijk, ze hadden nochtans wel een leuk bord aan de weg (zie hieronder). De humor kwam duidelijk niet van de vrouw die ons incheckte...

Voor vanavond wordt het een uitdaging om iets lekkers te vinden om te eten. David is al even aan het zoeken, maar de foto's van de maaltijden alleen al doen mijn aders dichtslibben. Hopelijk worden we straks alsnog verrast.

Het doel is om tot rond 21u wakker te blijven, dat is nog een uur of 3.