We zijn de dag gestart met een wandeling in Millenium Park, langs de "bean", oftwel Cloud Gate officieel. Een chromé boon waar je de reflectie van de skyline ziet en Buckingham Fountain, bekend van de intro van "Married With Children".
Het was een pak warmer dan gisteren overigens.
Daarna namen we de "El", naar de Hancock Tower. We hadden Groupons voor het skydeck op de 94ste verdiepingen, inclusief de Tilt Experience. Dit is een stuk waar je kan inhangen, waarna de wand gaat kantelen. Zo lijkt het alsof je boven het gebouw hangt. Ik was er wat nerveus voor, hoogtevrees en al...
Het uitzicht vanop de bovenverdieping was indrukwekkend. Je kon vandaag ook redelijk ver zien, een ideale weerdag hiervoor.
We gingen in de rij staan voor de Tilt toen er niet volk stond te wachten. Na 1 rondje was het al aan ons. Het is zo voorbij, en je mag geen fototoestel meenemen tijdens de tilt. Natuurlijk kan je aan veel te belachelijke prijzen een foto van hen kopen die ze van je gemaakt hebben ;). Op zich niet zo erg, we hebben de herinnering. Al stonden we er goed op.
Er werd een video afgespeeld over het gebouw afgespeeld, die nog wel interessant was. Verdiepingen 44 tot 92 zijn woonresidenties. Er is een gigantisch verluchtingssysteem die het gebouw van gezonde lucht voorziet. Daardoor kan er geen raam open worden gezet. Op zich vonden we dat wat claustrofobisch, het gevoel geen raam te kunnen openzetten voor verluchting.
Het gebouw was in het begin niet zo populair bij de Chicago-ers, maar gaandeweg zijn ze van het gebouw gaan houden, dat ooit het hoogste is geweest van Chicago. De Sears/Willis Tower is hoger trouwens. Daar kan je op glas lopen en naar beneden kijken, ze proberen beiden hun volk te entertainen.
Bij aankomst op de grond lunchten we bij Starbucks en gingen we verder wandelen richting Gold Coast, een wijk met nog duurdere winkels en laagbouwhuizen.
Na een pauze bij Dunkin voor een thee en donuts gingen we terug naar het hotel, op zoek naar een plaats om te eten vanavond. Het leek niet evident, ofwel was het even duur zoals gisteren, ofwel leek je veroordeeld tot een keten. Na wat rondwandelen botsten we op Mercadito, een upscale Mexicaan. Het leek er gezellig uit, dus gingen we een tafeltje reserveren voor later op de avond. Dat leek nodig toen het tijd geworden was om te eten. Het zat vol. De decibels in de zaak waren koppijnverwekkend, echt. Amerikanen kunnen verschrikkelijk luid zijn. We hadden echt een rustig zaakje verwacht, maar al bij al was ook deze best groot.
We namen "haute dogs" als voorgerecht, die heel lekker waren. Daarna nam ik zelfgemaakte tortilla's met kip en attributen, David nam steak met bonen en rijst. Het was lekker.
Toen we hadden afgerekend en naar de deur liepen stond er een menigte aan de aanmeldbalie. We dachten dat er een wachtrij was om binnen te kunnen, maar het bleek er eentje om buiten te geraken: het was aan het stortregenen, met behoorlijk onweer erbij. Daarvan zouden we in 20 meter kletsnat zijn. We bleven een kwartier staan wachten om te hopen op beterschap, maar die kwam er niet. Dan maar een taxi, die aan de hoek stond.
Daar ging onze laatste avond op de rooftop bar van het hotel. Het was ook onverwacht, zo warm was het nu ook weer niet geweest vandaag. Dus bleven we in de hotelbar beneden. Er was een cozy tribune met kussens, waarvan je op een hoogte naar de mensen kon kijken. Dat was het dan, deze reis, en Chicago, we hopen dat het niet de laatste keer was in deze prachtige stad :).
Nog een grappige anekdote: gisteren zagen we in één van de winkels buttons om op je iPhone te kleven. Die kon je uittrekken, zodat je er je vingers kon onder steken. Volgens de ontwerper was dit een foolproof oplossing om je iPhone nooit meer te laten vallen. Vandaag zagen we een iPhone met zo'n button voor onze ogen op de grond kletsen. Toch niet zo foolproof dus ;).
Zaterdag 1 september
We hadden een rustige inpakochtend, met nog 1 to-do: ambachtelijke donuts bij Do Rite. Daar waren we gisteren nog gepasseerd. Ze zijn open totdat hun donuts uitverkocht zijn, en dat waren ze dus gisteren. Vandaag een nieuwe poging. We namen een vanilla glazed en een birthday cake. Ze waren apart, maar toch heb ik die van Dunkin' liever ;) (dat is net zoals met alle ambachtelijke speculaas, ik heb Lotus ook liever).
Ondertussen zijn we aan het wachten op het boarden, het vliegtuig heeft een beetje vertraging. Niet erg verder.
(foto's volgen ;))...
