dinsdag 15 augustus 2023

Dinsdag 15 augustus: Packwood (WA) - Portland (OR)

Dinsdag 15 augustus: Packwood (WA) - Portland (OR)

Vandaag lieten we Packwood achter ons, vrij snel zelfs. Na ons opnieuw zelfgemaakt overnachts ontbijt zaten we om 8u04 in de auto, eerst richting Mount Saint Helens National Volcanic Monument. Onderweg ook nog een koffie en koekje voor David, thee en muffin voor mij gescoord in een leuk koffie-drive-by-hokje, zodat David ook aan zijn dag kon beginnen ;).

Omwille van aardverschuivingen was de scenic route via Randle naar Cougar onmogelijk dit jaar, en zo merkten we gisteren, was het observatiepunt aan die kant, "windy ridge", ook niet bereikbaar door afgesloten wegen. Dat is wat jammer, maar de snellere route bracht ons dan weer snel bij het visitor center van het NM aan de start van route 504. Ook daar was een aardverschuiving, zodat ook daar het Johnston Ridge observatiepunt aan het einde van de route 504 ook niet bereikbaar was. Dat laatste wisten we op voorhand, maar het was niet duidelijk wat nu wel en niet kon. Dat viel uiteindelijk best mee, de route was behalve het laatste visitor center wel te rijden, het was pas de laatste 6 mijl dat je niet verder kon. Aan het meer, coldwater lake, konden we volgens de vriendelijke dame van het visitor center wel in de schaduw wandelen. Dat was nodig, want opnieuw werd het een bloedhete dag met 40 graden. Het meer zelf is een rechtstreeks gevolg van de vulkaanuitbarsting van 18 mei 1980, waarbij 57 doden vielen en waar de as tot 800km verder waaide. Het is totnogtoe de grootste vulkaanuitbarsting in de VS geweest. 

De weg ernaartoe was mooi, niet meer of minder van te zeggen :). Ongeveer een uurtje later stonden we aan het eindpunt, coldwater lake. Het was best een indrukwekkend meer, zeker als je weet dat het dus ontstaan is na de uitbarsting, en dat het in een zestal maanden volledig gevuld was met water. Dat was voorspeld door geologen, net zoals het was voorspeld dat dat water ooit een uitweg zou vinden als de "stop", een natuurlijk gevormde dam na de uitbarsting, niet werd versterkt. Als dat gebeurde, was er opnieuw een ramp gebeurd, maar zover is het dus niet gekomen.

Je mocht onder andere zwemmen in het meer, suppen, kayakken, alles van waterrecreatie leek het wel. Dat deden we niet, wij hielden de voetjes droog, al was de ons beloofde schaduw niet van de partij. Na een half uurtje hielden we het voor bekeken en zochten de koelte van de auto op.

Er was nog een visitor center dicht bij het meer, waar er een indrukwekkend filmpje werd gedraaid van de timelapse van de aardbeving en de gevolgen voor de dichtbij gelegen dorpen. We zagen beelden van voor en na (de vulkaan is eigenlijk geïmplodeerd), van mensen wiens huizen bedolven waren onder de fijne as, van mensen die kruiwagens vol as van hun voortuin veegden, gezond kan het toch niet zijn. 

Daarna gingen we echt richting Portland en lieten we de staat Washington achter ons. Op zich een historisch moment, nog een staat die we nu kunnen afvinken van onze lijst: Oregon. De eerste indrukken van Portland waren positief, een heel leuk historisch hotel, het Heathman, dat al naast een andere landmark ligt, het "Arlene Schnitzer" theater met "Portland" op de gevel.

We liepen na het inchecken even rond in de stad, t is te zeggen, van schaduwpunt naar schaduwpunt lopen, tot aan old town, wat we dan morgen echt gaan bezoeken voor onder andere "Voodoo Doughnuts". Het stukje downtown dat we tot nu toe hebben gezien is mooi qua gebouwen, maar ook hier is een zwerversprobleem, schrijnend. Op een bepaald moment reed een jonge zwerver met skateboard, die dat in zijn toestand (ladderzat of bedwelmd) beter niet zou gedaan hebben, pal op een bloembak. Daarna bleef hij languit op de grond liggen. Hij sprak de dichtstbijzijnde mensen aan, die zich wel om hem bekommerden, maar het moet zijn dat hij gewoon was tegen bloembakken te crashen, want hij bleef op zijn gemak liggen na dat gesprekje, bulderend van het lachen. Bizar tafereel.

Voor het avondeten kozen we voor het restaurant van het hotel. Als voorgerecht namen we geroosterde bloemkool om te delen, als hoofdgerecht nam David gegrilde forel, ik gegrilde kip. Allemaal erg lekker. 

De foto's van vandaag:










Geen opmerkingen:

Een reactie posten