Maandag 28 en dinsdag 29 augustus 2023: San Francisco (CA) - SFO -AMS

Maandag 28 en dinsdag 29 augustus 2023: San Francisco  (CA) - SFO -AMS

Ineens een reisverslag van de laatste dag en de vertrekdag.

Correctie op mijn woorden van het verslag van zondag, meer bepaald over het aantal stappen: het is wel degelijk mogelijk nog meer stappen te doen dan eergisteren, als je maar vroeger begint ;). Er stond ook best wat op het programma, van een bezoek aan Alcatraz s ochtends tot baseball s avonds. 

Voor Alcatraz namen een Lyft tot Pier 33, en waren mooi op tijd. Iets te veel zelfs, maar niet dat we daar veel konden doen dan wachten. Aan de pier kon je alvast naar een maquette kijken van het eiland, en een uitleg van de verschillende gebouwen. Samen met 320 anderen (David heeft een bootlading volledig geteld, I kid you not) mochten we een boot vroeger mee, die van 10u10. 

Bij de aankomst stond er iemand van de NPS ons op te wachten, maar in de 5 minuten dat wij er stonden, had hij niet bijster veel te vertellen, behalve wat flauwe grappen als dat er geen beren zijn in dit National recreation area, een vraag aan een Australiër hoe de koffie in Australië is, nog een vraag over koffie (hij leek duidelijk toe aan een kopje ;)). Dat ging het niet worden, dus gingen we op eigen houtje naar het cellencomplex. Daar kan je een audiotour volgen, zelfs in het Nederlands. Die is in 15 jaar niet veranderd, maar was nog steeds erg leuk om te doen. Ook al was het ontzettend druk, via de audiotour zit je er toch een beetje middenin en in je eigen cocoon. David vond het ook indrukwekkend, en was blij het toch bezocht te hebben. Ook de boottocht van en naar is een beleving. 

Twee uur later stonden we terug aan de pier, en namen opnieuw een Lyft naar de painted ladies. Ook dat was best ver om te lopen, en terug omhoog. Tijdens de rit toonde ik David de intro van Full House, waar de huizenrij in voorkomt (hij mocht als kind niet naar kabel-tv kijken en heeft dergelijke series dus compleet gemist. Bij deze een klein inhaalmanoeuvre). Alle huizen rond Alamo Square waren prachtig, niet alleen de painted ladies.

Daarna gingen we wandelen, en dus een deel van onze stappen halen voor de dag, terug naar beneden (maar soms ook omhoog). Onderweg gestopt voor een lekkere sandwich (zowat de enige zaak die we tegen zijn gekomen), even terug naar het hotel voor een power nap, dan terug naar Union Square voor een koffie voor David, die hij niet onmiddellijk vond, langs de mooie Apple store om te zien wat we hypothetisch nog voor onze iPhones zouden krijgen. Voor we het wisten was het tijd om naar het baseball te vertrekken, opnieuw via een Lyft. En waar de vorige bestuurders gewoon stil waren, was deze man enorm praatvaardig. Hij heeft geen seconde gezwegen, maar het was best een interessante babbel over de toestand van de stad. 

Zo waren we eergisteren al langs Nordstrom gepasseerd. Dat is in een winkelcentrum in SF een winkel in een winkel. Ik had het deze week al op het nieuws gezien dat die na meer dan 30 jaar wegging uit SF, en dat die sinds vorige zondag gesloten is. Toen wij er liepen zag je dat dus ook, en dat was best triest: een redelijk imposant stuk van het gebouw dat nog verlicht was, maar waarvan je kon zien dat alles leeg stond.

Volgens Richard, onze chauffeur, was dat hét teken van de toestand in SF: de leegstand die alleen maar erger wordt, bedrijven die niet teruggekeerd zijn na corona, de afhankelijkheid van SF op big tech die nu effectief weg is en niet terugkomt, alle kleine zaken die stoppen, kortom geen vrolijk beeld. Maar het is ook wat wij zagen jammer genoeg, dus het is niet overdreven. Dan ging het natuurlijk naadloos over in het daklozenprobleem. En dat is hetzelfde verhaal als voor Portland (en zoveel andere steden): een verschuiving van het probleem door daklozen naar SF te sturen en te verwachten dat ze daar wel geholpen zullen worden. Maar dat willen die mensen vaak zelf niet eens, waardoor ze toch weer op straat belanden. Schrijnend, en in bepaalde buurten loop je er ook recht op: mensen die openlijk drugs gebruiken, niet van deze wereld zijn, mentale problemen inclusief, in tenten of gewoon met hun hebben en houden op straat, geen schroom om wat dan ook te doen….

De avond stond dus in het teken van baseball: de San Francisco Giants vs de Cincinati Reds. Onze plaatsen waren fantastisch, tweede gordel, maar recht waar de actie zat. En al snel zagen we iets historisch gebeuren, als in de werper van de SF Giants (Harrison) die echt goed stond te werpen en in geen tijd die van Cincinati uitwierp. Dat hadden zelfs wij door, die niet altijd alle regels door en door kennen. Uiteindelijk werd het effectief historisch, als een van de weinigen die in 1 wedstrijd meer dan 10 slagmannen uitwierp. Het publiek - inclusief wijzelf - gingen er dan ook mee in op als hij nog maar eens eentje uitwierp. Ook al duurde deze wedstrijd 3 uur, saai is hij nooit geweest. En uiteindelijk wonnen de Giants, mooi.

De weg terug wandelden we, het was niet volledig de bedoeling, maar in de drukte van een stadion dat leegloopt een Lyft vinden was niet evident. En tegen dat het dan rustiger werd, was het haast de moeite niet meer.

En zo kwamen we dus aan 1000 stappen meer dan gisteren. Met een apotheose op het laatst, met altijd de beklimming tot het hotel. 

Dinsdag 29 augustus 2023

Vanochtend zijn we gestart met fitnessen, alhoewel ik er totaal geen zin in had. David iets meer (maar ook niet veel), maar we wisten beiden dat het ons goed ging doen met zoveel zitten in het vooruitzicht. De laatste kilometers naar de luchthaven gingen vlot, zonder echt noemenswaardige belevenissen.

Hiermee eindigt de zomerreis van 2023. Volgend jaar staat in mei New York en de staat op het programma, daarna zal het even duren voor we opnieuw deze richting uitgaan. Maar dat is prima zo, het was een gevarieerde, interessante reis, met veel avonturen.