Reis- en foodieblog David en Delfien: Zaterdag 26 augustus: Rohnert Park (CA)

Zaterdag 26 augustus: Rohnert Park (CA) - Oakland (CA)

De ochtend begon rustig, met nogmaals goed ontbijt in het hotel. De afgelopen 2 dagen hadden we zicht op de achterkant van het hotel, en de parking. En er gebeurden toch rare dingen: ons hele verblijf stond er overdag een grote SUV geparkeerd, met een man die de hele dag in zijn auto bleef zitten, de drie dagen dat we er waren. ’S avonds was die dan weer weg, maar toen kwam er een andere auto parkeren met een jong koppel, die de hele avond en nacht op de parking stonden, met luide muziek, en schijnbaar in hun auto sliepen. En rechts van het hotel was er een noodopvang voor daklozen, die in een soort containerkamp werden ondergebracht. Op zich nobel, maar het had wel een trieste aanblik.

Op naar San Francisco vandaag. Ik zette Lombard street in, het kronkelende straatje in de stad, dat kon niet mis leek mij. De kortste weg was via de Golden Gate Bridge, ideaal. En ook speciaal om over te rijden, een indrukwekkend bouwwerk.

Downtown was het erg druk, goed doorrijden kon niet. En net op het moment dat ik dacht dat ik even kon doorrijden, negeerde ik blijkbaar een stopbord. Blijkbaar, want onmiddellijk zat er een zwaantje achter ons die ons aan de kant zette.

Tussenstand tegenhouden door agenten in de VS: David 1 - Delfien 1. Mijn ervaring was een pak minder vriendelijk dan die van David vorig jaar in Alaska, ik moest volledig door het stof en drie keer erdoor. Ik had wat de pest in, ook al maande David me aan mijn ongenoegen niet te laten blijken aan de agent. Ik had niet die intentie, maar het was zuur omdat ik best braaf rij, nooit te snel (en ik ben in de minderheid), en het downtown sowieso uitkijken is. Maar dat bord had ik niet gezien nee, en daar had ik geen andere verklaring voor. Dat moest ik ook 10 keer bevestigen, bij een variatie op het thema “Het stopbord”: “Zien stopborden er in België anders uit dan?”, “Stoppen betekent echt stoppen”, “Hoe, als je aan het zoeken bent, wil dat dan zeggen dat je niet moet stoppen?”, "Dus jullie rijden in België gewoon door als er niets is??". Dat laatste had ik in mijn verdediging gezegd, ook al is dat niet 100% waar, maar die leek nog te werken ;). Door de manier waarop waarop hij doordramde (en hij had een punt he, dat ga ik niet ontkennen) dachten we beiden dat er een boete zou volgen, maar die kwam er niet, het werd een waarschuwing, en ik moest beloven vanaf nu bij elk stopbord waar ook in de VS te stoppen. Ja, dat gaat echt wel lukken, erna durfde ik amper nog oversteken ;).

De zoektocht naar Lombard Street, het juiste stukje, konden we hervatten na dit intermezzo, en na wat omrijden is het dan toch gelukt. Heel leuk om het eens af te rijden en ook de straten errond die uitdagend waren om op te rijden met de auto.

Na de rit downtown gingen we de andere brug over, de Bay Bridge, richting Oakland. Die was qua ingenieursuitdaging een wow-effect, 2 niveau’s, 5 baanvakken per niveau.

Onze hotelkamer heeft zicht op de baai, en op San Francisco, van de andere kant (dat is ook de slogan van Oakland: “bekijk het eens van onze kant”).

Die andere kant is erg leuk gebleken: Oakland zelf is erg bruisend, we liepen van het Chinese Street Fest naadloos over in het Black Streetfest, van leuke zaakjes naar prachtige gebouwen. En lekker eten: voor de lunch vonden we een “build your own” sandwich zaak, voor het vieruurtje een zalige cupcakezaak (David vanille, ik red velvet), met de meest hemelse fluffy cupcakes ooit :). Daarna nog even fitnessen in de uitgebreide fitness van het hotel en we waren klaar voor het avondeten.

Voor vanavond koos David het restaurant, dat was “Mockingbird”. Goede keuze, en niet-Amerikaans kleine porties. Als voorgerecht namen we de geelvin tonijn-carpaccio om te delen, als hoofdgerecht nam David meatbals, ik de lasagne. Dat klinkt zwaar, maar de portie was dermate afgemeten dat we niet volgepoeft zitten.

We waren nog perfect op tijd om de zonsondergang te zien op de baai en San Francisco, mooie afsluiter van een gevulde dag…

Hopelijk heeft onze auto morgen alle ruiten nog: de auto-inbraken zijn een plaag in SF en de Bay area, en alleen al vandaag zagen we 3 auto’s met ingeslagen ruiten, eentje ervan was net gebeurd. Het was de reden waarom we vandaag niét in SF zelf zijn gestopt, met al onze koffers erin…

De foto's: