Reis- en foodieblog David en Delfien: Vrijdag 18 augustus 2023: Chiloquin (OR) - Crater Lake NP

Vrijdag 18 augustus 2023: Chiloquin (OR) - Crater Lake NP - Klamath Falls (OR)

Wat een gevarieerde dag vandaag: een uitdagende hike, totaal geen vergezichten omwille van wat nu blijkt het "wildfire season" te zijn, overal leuke babbels, én een bezoek aan de urgent care. Omdat dat laatste een nieuwe belevenis is, zal ik daarmee beginnen ;).

Een dag of 3 geleden is David gestoken door een insect, op zijn romp. Dat leek eerst een lelijke beet, zonder verdere zorgen, maar sinds gisteren was er zo'n rare uitloper bijgekomen, waardoor we ons toch wat zorgen begonnen te maken (een teek is onwaarschijnlijk, al weet je maar nooit). Maar dat had geen voorrang, de apotheek bij de Walmart was de andere richting uit van Crater Lake, en ondanks een paar keer vragen wou David eerst wandelen...

Het bezoek aan de apotheek zat dus op het laatste van de dag. Daar bevestigde de apothekeres van dienst dat het toch geen normale beet was, en dat het het veiligste was naar de urgent care te gaan voor een voorschrift antibiotica. En toch ook maar even Touring bellen, die ons geruststelden en uitlegden wat we moesten doen. De urgent care zat op 10 minuten rijden van de Walmart. Daar aangekomen vond de receptioniste het in eerste instantie ontzettend cool dat we van België waren. Leuk, maar even naast de kwestie :). Na een voorschot van 200 dollar werd David op de wachtlijst gezet en mochten we een ton papieren invullen, meer over geld dan over de medische kant van de zaak. De vrouw had wel humor, want toen we er wat van zegden dat de papieren maar bleven komen, zei ze dat ze er ons gerust nog veel meer kon laten invullen :D.

Tegen dat die allemaal ingevuld waren, was het eigenlijk al aan ons, maar daartussen had ik nog een leuk gesprek met een vrouw en haar drie kinderen (waarvan het jongste meisje me spontaan haar al-in-gebruik-zijnde lolly wou geven :)) die ook had gehoord dat we van België waren. Dat vond ook zij cool, en ze wilde weten wat er zo anders is hier dan bij ons. Mijn eerste idee was "social security", maar dat was precies té voor de hand liggend, dus vroeg ze door wat er nog anders was. Dan had ik het maar veiliger over de immense afstanden, dat wij in 80 kilometer én de hoofdstad én de kust kunnen zien, en dat je hier niet eens het volgende dorp bereikt. Toen ik dat zei, ging ze ervan uit dat elke Belg dan ook wel elkaar moet kennen, want bij hen is dat zelfs met de afstanden zo. Bij deze hadden we dan nog een verschil opgemerkt, dat niet elke Belg elkaar kent. Dat vond ze vreemd :).

De dokter van dienst zou bij ons al lang met pensioen zijn, maar hij was wel nog steeds scherp en efficiënt: inderdaad, bevestigd dat het een gekke beet was, en dat die onbehandeld best nog wat overlast en grotere huiduitslag zou kunnen gaan veroorzaken. Antibiotica dus, die we voor 10 dollar binnen 10 minuten meekregen.

Bij het uitchecken dolde de receptioniste nog even met David en nog een extra papier, waarop ik aangaf dat zijn reflexen misschien ook maar beter konden getest worden :). Een hele belevenis, en op zich interessant dat we nu ook weten wat je moet doen als je hier iets voorhebt. Het is altijd toch een schrik geweest en goed dat het nu getest is met iets redelijk banaals. En 200 dollar voor een voorschrift is natuurlijk een smak geld, dank aan de reisverzekering.

Zo was onze dag toch gevuld, want onze patiënt vroeg zich vanochtend af wat we de hele dag zouden gaan doen (sympathiek dat hij dat ook zelf oploste ;)). De lucht van de bosbranden is overheersend en werd nog erger bij het binnenkomen van Crater Lake NP. Daar stond ook aangegeven dat het zicht beperkt was, dat alle boottochten geschrapt waren en dat de luchtkwaliteit slecht was. Dat was niet overdreven, je zag eigenlijk amper iets van het meer. Zo jammer, maar niet erg veel aan te doen. Onze geplande wandeling van 10km hebben we geschrapt, die was in een stuk waar het het slechtste was met zichtbaarheid en rook. Het is alsof je de hele tijd aan de verkeerde kant van de barbecue zit, dat soort lucht.

Aan het visitor center stond Bruce, de ranger van dienst. En hoewel hij eerst erg leek te staan wachten op vragen van ons, was het toch niet gelijk welke vraag je aan hem stelde. Mijn eerste vraag (en ik geef toe, uit de context kan het een enorme "how-can-I-make-this-about-me"-vraag lijken) kwam niet goed aan, al was ze dus echt niet zo bedoeld. Gisteren was het beter, dus vroeg ik aan Bruce of het snel beter gaat worden. Daar reageerde hij op met "Daar kunnen wij niet veel aan doen hoor, dat hebben we niet in de hand". Na wat verduidelijking van mijn kant (want natuurlijk zijn de bosbranden erger dan onze geschrapte wandeling) antwoordde hij dat ze eigenlijk niet weten vanwaar de lucht komt, omdat het zowel in Californië als in Oregon brandt. En dat de wind nu alle kanten opdraait. Hij toonde ons dan foto's op zijn gsm van wat het normaal is, en hoe het in juli was: dat was dus prachtig, met een staalblauwe hemel en meer...

Een kortere wandeling wilden we wel proberen, vanaf de parking naar het meer, een 200 meter lager, 3km. Het was een druk bewandeld pad met mensen die zoals wij op zoek waren naar wat gezondere lucht. En die kwam er, aan het meer was het zicht en de lucht toch iets beter. Na wat foto's aan het meer, een leuk gesprek met een Nederlandse vrouw (die ons aansprak omdat ze Nederlands hoorde spreken) die alleen op reis was en een tocht van een maand van Seattle naar Idaho, Yellowstone, Grand Teton, Glacier, Jasper en Banff terug naar Seattle ging. Mooie tocht...

Aan het water waren er een aantal grappige chipmunks die ons allemaal wisten te entertainen. Ze waren absoluut niet bang, en grepen mijn vinger vast, liepen over Davids rugzak, benen, schoenen, op zoek naar stukjes van onze koeken. Er was ook een man die ons vertelde dat hij verderop een foto had genomen van zo'n chipmunk die languit lag te zonnen met de pootjes omhoog. Die had een indigestie van al het eten dat hij kreeg waarschijnlijk :).

De weg naar boven terug beslisten we onafhankelijk van elkaar in 1 keer te doen zonder te stoppen. Dat was best pittig, maar erg leuk en een serieuze workout.

Onze cabin was op weg naar Klamath Falls, voor inkopen voor vanavond en de apotheek, na een lunchstop daar (met een stuk "birthday cake" waar je een enorme sugar high van krijgt, wow!) reden we door, in de hoop betere lucht te vinden. Die kwam er niet, integendeel, het leek nog erger te worden. Klamath Falls is op zich niet lelijk, al moet je de "downtown loop" volgen en er niet van afwijken. Daar stonden erg mooie authentieke gebouwen met leuke zaakjes. In de koffiezaak sprak een vrouw ons aan die ons hoorde praten en wilde weten vanwaar we waren. Opnieuw: "that is sooo cool!" :). Ze gaf ons nog de tip om Bernie Falls te doen op weg naar Lassen Volcanic morgen, genoteerd.

Dat brengt het verhaal bij de Walmart, en het vervolg. Een dik uur later dan verwacht konden we mét antibiotica terug naar de cabin voor onze zelfgemaakte hamburgers. Voor vanavond zat er een homp hamburgervlees in de diepvries, zelf te modelleren tot de gewenste grootte van hamburgers. Na de sugar high van vanmiddag kwamen nu de vleesvapeurs, want wat was dat opnieuw ontzettend lekker vlees!!

Morgen gaat het richting Lassen Volcanic NP, in Californië. Daar is volgens Google de luchtkwaliteit goed, laten we hopen dat de rook ons niet gaat volgen...

De lichting foto's van vandaag: