Vrijdag 17 augustus (Fish Creek, WI)

Vrijdag 17 augustus (Fish Creek, WI)

Na een wat soberder ontbijt ging het rond 9u richting Peninsula State Park, dat aan de andere kant van Fish Creek ligt. De man in het visitor center blonk zoals zijn staatsgenoten werderom niet uit in vriendelijkheid, dus besloten we maar niet al te veel vragen te stellen en zelf uit te zoeken waar we zouden gaan wandelen. Zo groot was het park nu ook weer niet, en de kans op grizzlies utopisch. Davids oog viel op de Eagle Trail, een kleine loop die dan weer aansloot op andere trails.

Het eerste stuk van de Eagle Trail liep langs de kustlijn, en als je niet zou weten dat het een meer was, zou je denken dat het de zee is.

Na 45 minuten waren we eigenlijk rond met de Eagle Trail, en omdat dat toch wel belachelijk kort zou zijn, gingen we wat trails aaneenbreien om tot een grotere loop te komen: respectievelijk de Minnehaha, Lone Pine en Sentinel Trail. Die laatste 2 gingen meer van de kust weg, waren wat heuvelachtiger en dikker bebost. Tot dan waren we alleen nog maar chipmunks tegengekomen. Tot er ineens halverwege de trail een galopperend geluid onze richting opkwam. Omdat ik nog steeds niet echt gevaar zag, dacht ik dat het een invasie chipmunks was, dus liep ik wat ongeïnteresseerd verder. David stond wat scherper, want hij zag 2 herten, een mannetje en een wijfje, recht op ons afkomen vanaf links. Ik was zodanig geschrokken dat ik even niet goed wist wat te doen. Gelukkig hadden de herten deze ontmoeting evenmin ingeschat, want ze renden geschrokken de andere richting uit. Vanop een veilige afstand hielden ze ons wel nog een tijdje in de gaten.

Tegen de middag stonden we terug aan de auto: 7 km gewandeld in een mooie, doch niet spectaculaire omgeving.

We reden na de wandeling verder Door County in, langs de scenic routes van US42 en US57, helemaal tot bovenaan de punt van de county, Northport. Daar kan je een ferry nemen naar Washington Island, wat we niet hebben gedaan.

We stopten even in Whitefish Dunes State Park (omdat we toch een dagpas hadden voor alle Wisconsinse staatsparken), maar dat was eerder een publiek strand met pick-nickmogelijkheden.

Rond 15u kreeg David zin in een vieruurtje. Het is op zich typisch dat je de hele dag ijssalons en frozen custardzaken voorbijrijdt, behalve tussen 15u en 17u. Dus zijn we maar aan de drank gegaan ;). In Egg Harbor was een distillerie waar ze hun eigen bourbon en gin maakten. Vanuit de bar had je zicht op de coulissen. We namen beiden een cocktail op basis van gin (gin-ger frizz voor mij, ik had eerst de woordspeling niet door en vroeg een ger frizz… David nam de iets frissere cocktail met komkommer).

Om 19u15 schoven we aan voor het diner bij Alexander’s, een zaakje waar we eerder op de avond al waren voorbij gereden en waar we toen een tafeltje hadden gereserveerd. Goede beslissing, er was veel volk en anders hadden we langer moeten wachten. Ik nam tonijn, David kip. Beide gerechten waren heel lekker en meer dan genoeg.

Zonet heb ik nog een kayaktour voor morgen geboekt, we gaan op zoek naar scheepswrakken met een kayak die een doorzichtige bodem heeft. Dat leek ons wel een leuke ervaring. Die staat gepland om 12 uur, waardoor het morgen een rustige ochtend (en waarschijnlijk ook middag) wordt.