Maandag 20 augustus (Marquette, MI)

Ontbijten met Fox & Friends, waar Guiliani nog maar één van zijn kemels kwam verduidelijken, het is niet bevorderlijk voor je eetlust J. Gelukkig was het een lekker en uitgebreid ontbijt.

De rit naar Pictured Rocks, en meer bepaald het startpunt van de trail aan de Chapel parking lot, was toch een stuk langer dan verwacht. Om 11u10 begonnen we aan onze tocht. Eerst een heel stuk in een chipmunk-rijk gebied langs Chapel Falls naar Chapel Rock. Dat was zo’n 5 kilometer. Chapel Rock was drukbezocht, en was ook prachtig: een op een speciaal manier geërodeerde zandsteen met daarop 1 boom. Daar pauzeerden we even om te lunchen.

Daarna konden we kiezen om een loop te maken, of rechts te gaan naar Spray Falls. Links leek het een stuk drukker, en het pad rechts een stuk ruiger. Dus gingen we rechts, 1,7 mijl enkele rit J. We zullen nooit weten wat er links was, maar rechts heeft niet ontgoocheld. Het was een stuk minder druk, minder bewandeld en het was een mooie afwisseling van uitkijkpunten met stukjes in het bos. Het pad liep soms vervaarlijk langs de kliffen, en het leek ongevaarlijk daar even te gaan piepen, maar dat was het niet: als je daar zou beginnen schuiven, dan val je metersdiep van de klif in ondiep water…

Onderweg kwamen we 2 luid kwetterende dames tegen, die ons de raad gaven na het eerste “Spray Falls-bord” nog een halve mijl verder te lopen als we een zicht wilden hebben op de waterval zelf. Dat was een supertip, want aan het eerste bord had je er inderdaad geen zicht op.

Om 14 uur begonnen we aan de weg terug. Aan Chapel Rock zouden we dan beslissen om ofwel alsnog de loop te doen, ofwel dezelfde weg terug te keren. Als we de loop maakten, dan zouden we zijn afgeklokt op 21 km, maar dat leek me wat te hoog gegrepen, ook qua tijd.

Toen we terug bij Chapel Rock waren, hebben we even gerust op een boomstronk. Ik schrok me eerst kapot omdat er links van mij geritsel mijn kant opkwam, maar tot groot jolijt van David was het opnieuw een chipmunk. En nog een redelijk stoutmoedige ook, die had het brood zelf uit onze rugzak gehaald als het had gemoeten. We gaven hem wat stukjes brood, waarna er snel een tweede opdook. Ze stoven beiden hun kant op met het brood, en tegen dat het op was, kwamen ze gewoon nieuw vragen. Erg schattig.

Ik begon te merken dat mijn koolhydratenvoorraad begon op te raken, dus zag ik het niet zitten de grote toer te doen. Het laatste half uur was het “op”, ik was verschrikkelijk moe bij aankomst aan de auto.

David heeft voor deze vakantie nieuwe wandelschoenen, gifgroene. Dat lijkt een hypnotiserend effect te hebben op chipmunks, die in het flitsend groen blijkbaar een oase van eten zien. Op de terugweg zijn er een aantal komen aan snuffelen, om daarna ontgoocheld terug het struikgewas in te rennen. 

Al bij al geen slechte wandeldag: 16,05 km voor de trail en 27.231 stappen op het einde van de dag.

Vanavond deden we hetzelfde voor het avondeten: naar de deli voor wat gehaktballetjes, rijst, gevulde koolbladen en cupcakes J.