Donderdag 30 augustus (Chicago, IL)

Vanwege een uitgebreide maaltijd (ik kreeg eerder en ook nu weer de opmerking dat ik veel over eten schrijf, maar eten is belangrijk ;)) volgt het verdere verslag morgen! (ik heb ook maar de titel van het blog aangepast in lijn met de inhoud blijkbaar ;)).

Update 1 september:
Ik zal maar beginnen met wat we de afgelopen 3 dagen als ontbijt hebben gegeten, dan hebben we dat ook alweer gehad ;). Er was een proteïnebar in het hotel, daarmee waren al mijn eiwitbehoeften ineens ingelost voor de ochtend. Leuke zaak, natuurlijk weer een keten. Ik heb de menulijst mee, kwestie van wat inspiratie op te doen.

Het weer was ideaal voor een stad: een koel windje, maar de zon kwam er goed door zonder te warm te worden. Ik schat zo'n 23 graden.

Het was een relaxte ochtend: de architectuurboottocht was pas om 11u, met inchecktijd om 10u30. Het was maar 5 minuten wandelen van het hotel. Het was een grote boot, ik schatte toch 200 zitplaatsen op het bovendek. En die liepen goed vol, in schril contrast met de andere bootjes die tochten aanboden. De boottocht wordt georganiseerd door de Chicago Architecture Foundation, een non-profit organisatie met vrijwilligers die allemaal een passie voor architectuur delen. Ze hebben daarnaast jobs die niet noodzakelijk iets met architectuur te maken. Onze gids, wiens naam ik vergeten ben, verduidelijkte ook dat ze dit vrijwillig deed en geen fooien aannam. Toch apart :).

Daarnaast had ze een ongelooflijke kennis over de gebouwen en de architecten ervan. Ze was zich ervan bewust dat we dit niet allemaal zouden onthouden, maar ze wilde wel dat we dit meenamen naar huis: dat Chicago constant in verandering is. Dat is ook zo, er zijn de laatste 10 jaar veel nieuwe gebouwen bijgekomen aan de waterkant, en nog zijn er plaatsen waar er nieuwe gebouwen gezet werden.

We vertrokken aan de Trump Tower. Je kan inderdaad niet om de letters heen, al heeft ze de naam niet één keer vermeld ;). De letters staan er, zoals we gisteren te weten kwamen in de Hancock Tower, pas sinds 2014 op, en werden niet enthousiast onthaald: de kritiek ging van egocentrisch naar narcistisch. Er zijn inderdaad een pak gebouwen die niet eens een naam hebben, maar toch landmarks zijn langs de rivier. Architecturaal is het geen lelijk gebouw, elke inkeping is een verwijzing naar de hoogte van de gebouwen die errond staan.

Eén van de illustere wolkenkrabbers langs het water was zo'n "naamloos" gebouw: "150 North Riverside", volgens de gids een Martiniglas. Het is een gebouw dat heel smal begint en breder uitloopt naar boven toe. Ons leek het al een huzarenstukje, en de gids bevestigde dat. Omdat het in Chicago (de Windy City) al eens goed kan waaien was een smalle basis vragen om problemen. Dat is opgelost door op het dak een gigantische waterbak te plaatsen die het gebouw in evenwicht houdt bij windstoten.

Daarnaast was er nog het Carbide and Carbon Buidling, een gebouw dat een top in bladgoud heeft en verder groen is. Het moet een champagnefles voorstellen. Knap gedaan, mooi gebouw.

Verder heeft elk gebouw wel iets specifieks, zo was er een gebouw waarvan het glas wat gekarteld en gebogen is, zodat het water en het licht er steeds in speelt, een gebouw dat gebogen is zodat de rivier erin weerspiegelt, en ga zo maar verder ;).

In het begin van de tocht maakte ik me wat zorgen of het David allemaal wel interesseerde, want toen de gids een gebouw links aan het verduidelijken was, keek hij pertinent naar rechts. Maar dat bleek schijn, hij vond het een leuke en heel interessante tocht ;).

Om 12u30 meerden we terug aan. We stopten even in de Apple store, waarvan het dak een laptopscherm voorstelt. Door het ontwerp was het een favoriete plek voor duiven ;). Dit lag aan het begin van de Magnificent Mile, een stukje winkelstraat met de luxemerken. Die liepen we af tot aan de Hancock Tower, het gebouw waar we de dag erna naar boven zouden gaan.

De wolkenkrabbers zijn landinwaarts al even indrukwekkend. Door al dat naar omhoog kijken heeft David voor de derde keer deze reis één van zijn enkels versukkeld. De eerste keer was nog in Dearborn, waar hij een afstapje van het trottoir had gemist. De versukkeling zag er lelijk uit en daar heeft hij 2 dagen last van gehad, maar gelukkig was het dan over. Toen die pas hersteld was versukkelde hij zijn andere enkel. Iets minder wel. En dus nu de derde keer. Ik nam me voor elke keer als ik een versukkelmogelijkheid zag, die dan ook te melden...

Het middageten namen we opnieuw in een andere vestiging van de proteïnebar.

We stopten bij al het wolkenkrabbers kijken nog even bij Abercrombie en keerden dan terug naar het hotel. Om 19u45 hadden we afspraak bij Bavette's Bar & Boeuf, een hip restaurant in de buurt van het hotel. Reserveren was duidelijk noodzakelijk.
We startten met 2 lekkere cocktails, vervolgens een heerlijke steak tartaar om te delen, om te eindigen met zalm, boontjes en puree. Die puree was de beste die ik ooit al gegeten hebben, en dat je dan daarnet voor naar de VS moet ;). Het was geen ziekenhuisversie van puree: er zat kippenbraadjus en een halve kilo boter in, maar dat mag wel eens :).

Aan de bar stond een barman die van ver erg op Jurgen leek, het kon wel zijn broer zijn. Het was een hippe kerel, met een hippe baard en dito kapsel.

(foto's volgen)