Yellowstone dag 2

Vanochtend een sober ontbijt, bestaande uit een energiereep.

Om 9u30 startte de ranger led hike via lake overhead trail. We waren er mooi op tijd, de parking stond nog redelijk leeg. Maar natuurlijk waren er al een aantal bussen Japanners voor ons. De groep was Europees, afgezien van 1 New Yorkse vrouw. Er waren twee verdwaalde Japanners komen aansluiten, die het na 5 minuten ook alweer voor bekeken hielden. Ellen, de ranger van dienst, was van Minnesota, is in de zomer park ranger en doet in de winter geleide uitstapjes met de snow mobile vanuit West Yellowstone. Ze had een interactieve manier van uitleggen, wat het levendig hield. Op haar eentje kon ze met haar klokkenstem beren op mijlen afstand houden! Ze wist ook enorm veel, geen vraag kon ze niet beantwoorden. Halverwege de trail hadden we een mooi uitzicht op Lake.



We hebben heel veel bijgeleerd van haar:

• Dat de branden in het park niet gecontroleerd worden, tenzij ze grote wegen of dorpen bedreigen.
• Dat de branden nodig zijn voor de regeneratie van het bos. Lodgepole pines hebben dennenappels (waar de zaden in zitten) die maar opengaan als ze worden verhit.
• Dat de branden van 1988 veel bos hebben verwoest. Ongeveer 1/3 van het park is toen in vlammen opgegaan, ook ouder bos.
• Dat ouder bos is belangrijk voor moose. Door de branden zijn ze weggetrokken uit het park.
• Dat we op een vulkaan staan, de Caldera. Er zijn 1 à 2 aardbevingen per dag, die weliswaar zo klein zijn dat enkel seismografen ze kunnen waarnemen.
• Dat er dit jaar in verhouding meer branden zijn dan andere jaren.
• We kregen ook een demonstratie over het juiste gebruik van bear spray.

Tijdens de tocht ben ik aan de praat geraakt met Pat, de New Yorkse. Ze reisde alleen. Alhoewel ik nooit zelf een gesprek laat uitdraaien op politiek of religie, ging het al snel over Trump. Ze had er een zeer Europese en vrijgevochten kijk op, wat wel een opluchting was. Ik zou niet weten wat te zeggen mocht ze pro-Trump zijn geweest :). Ze houdt haar hart vast voor de verkiezingen, maar kan zich niet voorstellen dat hij zou winnen. Ze was zeer Obamagezind en ziet Hillary ook liever geen president worden, ze is destijds nog veranderd van een onafhankelijke kiezer tot democraat om vóór Obama te stemmen toen Hillary het opnam tegen hem.
Ze had ook een Oostkust-manier om naar de rest van de VS te kijken. De midden-Amerikaanse staten noemen zij blijkbaar de fly-over states. Grappig :).
Het was waarlijk een leuk en diepzinnig gesprek.

Na deze tocht ging het naar Old Faithful. We hadden geluk, terwijl we bezig waren in te kopen voor de picknick zagen we dat de volgende uitbarsting 14 minuten later was, om 12:53. Dus gingen we naar de bankjes errond. Het was een enorme drukte, dat zag je ook al op de parking... Bijna klokslag 12:53 begon de uitbarsting. Het was mooi, maar niet overweldigend. Of om het met de woorden van een zesjarige toeschouwer te zeggen: "What a rip off!" :).

We hadden nog tijd genoeg tegen dat ons volgende led ranger program begon, dus hebben we rustig gepicknickt. We keerden ook nog even terug naar West Thumb, naar de parking van vanochtend, daar waren nog geisers te zien. Die waren zeker de moeite, geisers en pools in alle kleuren en formaten.

De volgende hike werd geleid door Laurie, een lieve gepensioneerde vrouw van Florida die hier in de zomer hikes begeleidt. Ik vind het toch fascinerend hoe mobiel Amerikanen zijn voor hun job.

Deze hike startte aan Fishing bridge. De groep was groter en een stuk stiller dan vanochtend. Eerst gingen we door een jonger bos, vervolgens hadden we uitzicht op Lake, daarna gingen we een ouder bos in.

Ook Laurie heeft ons weer wat bijgebracht over de leeftijd van bossen, over de wortels (dat die niet diep kunnen gaan door de lavagrond eronder, waardoor ze ook sneller omvallen), over de vegetatie. En ze heeft nog nooit bearspray moeten gebruiken.

Op het einde van de hike zagen we nog een kudde bizons, eindelijk van dichtbij. Al zijn er altijd mensen die nog dichterbij willen voor die ultieme foto, echt zot soms.































Het avondeten was heel sober, maar daar hebben we zelf voor gekozen: noedelsoep met kip voor mij, en BBQ pork sandwich voor David. David zijn maag slaat er nog van op :). Aan tafel van de diner opnieuw een leuk gesprek gehad met mensen van Missouri, moeder en dochter met grootouders. Ze vonden het ook weer geweldig dat we van zo ver kwamen en wensten ons nog veel safe travels in Amerika.

Omdat het valavond was gingen we nog even op zoek naar wildlife, en het kon erger: opnieuw een kudde bizons, zelfs aan onze legerbarakken, elks van dichtbij en veraf, en een vosje. Al blijft de grizzly uit.