Salt Lake City - Grand Junction

Gisterenavond hebben we nog lekker gegeten in de bar van het hotel. We namen beiden rijst met kip. Naast ons zat een man die de hele tijd dat wij daar zaten zat te bellen. Hij at tussendoor (zou ik verschrikkelijk vinden aan de andere kant van de lijn te zitten) en zat met zijn mails voor hem. Volgens ons kon hij geen van die drie dingen met volle overgave doen en had hij het beter opgesplitst.

Naarmate de vakantie vordert krijgen we het moeilijker écht vroeg op te staan. Vanochtend was het 8u30. David wilde graag ontbijten in de Starbucks in het hotel, en dat mocht van mij :). Hoewel ik geen koffie lust en eigenlijk al ontbeten had (ontbijtgranen, melk en een appel). Geen erg, de geur van koffie vind ik wel lekker.

Om half 10 gingen we de weg op. Ik wilde graag nog even de state capitol zien, gisteren zijn we het hotel niet meer uitgeraakt namelijk. Het was een kleine versie van het grote Capitool, een groot statig wit gebouw op de top van een berg. De straten errond waren duidelijk voor de rijkere Salt Lakers, hele mooie huizen met groene gazonnen.

Bij het buitenrijden van de stad zagen we in een park de andere kant van de sociale klasse. Het was een verzamelplaats van zwervers, heel triest om te zien.

Op naar Grand Junction vandaag, 460km verder. Eerst moesten we nog bijna een uur door de verstedelijkte voorsteden van Salt Lake rijden. Bij het oprijden van de interstate stuurde de gps ons via een carpoollane, of tolweg. Ik stond al voorgesorteerd, dus moest ik meevolgen. Het was even stress toen net na de oprit er een politieauto stond, maar dat was gelukkig om een ongeval op te lossen. Even later was er opnieuw politiestress omdat ik wat te snel reed en er vanuit het niets een zwaantje met zwaailichten opdook. Gelukkig reed de auto links van ons nog net wat sneller en werd hij aan de kant gezet. Oef :)! 

De scenic route na dit verstedelijkt stuk, route 6, begon mooi. Maar de weg was lang door de zandbak van Utah, en al gauw werd het minder interessant. De interstate 70 was kaarsrecht, en in tegenstelling tot Nebraska en Wyoming waren er nu wel bergen, maar toch was het even dor. 

Het middagmaal kochten we in een supermarkt in Green River. Ondertussen was het pokkenheet, 35 graden en er leek geen greintje schaduw waar we zouden kunnen picknicken. Green River oogde ook heel triestig, er waren veel leegstaande gebouwen en motels langs de Main Street. Maar dan was er halverwege dan toch ineens een groen parkje, met zowaar tafeltjes, schaduw en bomen. Onvoorstelbaar haast, en het was nog zeer rustig ook. 

Bij het binnenrijden van Colorado werden we begroet door een bord "Welcome to colorful Colorado". Nu, daar waren we wel aan toe, aan wat kleur, na het dorre landschap van Utah. Colorado legt dus de lat hoog :). De enige echte stop voor vandaag was Colorado National Monument, mijn portie rode stenen van deze vakantie. Eerst stond Moab namelijk op het programma van de reisroute, maar ik heb het geschrapt vanwege tijdsgebrek. Dus was dit het goedmakertje.

We vonden het beiden wel de moeite waard. De enige weg door het park is 23 mijl en brengt je langs alle grote uitkijkpunten. Je kon er ook wandelen, maar aan 36 graden in de volle zon hadden wij genoeg aan de uitkijkpunten. Aan Grand View versukkelde David zich over een stuk rots, nog een geluk dat hij dat op een punt deed waar het kon of ik kon hem in de canyon gaan zoeken...

Bij het uitrijden van het park was het nog 18km naar het hotel. Om half zes waren we daar, een mooi uur om nog te zwemmen. Het inchecken verliep raar, de vrouw was vriendelijk tot ik mijn naam zei. Daarop vroeg ze nors "ID please". Het is niet meer goed gekomen erna. OK dan :). De lobby zelf leek alsof ze een week niet gestofzuigd was, ook een beetje een rare eerste indruk. De kamer is gelukkig wel ok, al heeft ze een chemische ontsmettingsgeur. Of er werd hier een lijk opgeruimd, of er is in gerookt. Ik hou het op het laatste :).

Na de kamercheck gingen we naar het zwembad kijken. Dat zag er eerst leuk uit, tot we verder keken naar het water zelf. Het was toch maar raar dat we de bodem niet zagen. Bij nadere inspectie bleek de verf los te komen, dreven er klodders haar in,... Nee, dit zou geen gezond zwempartijtje worden, ik spring nog liever in het Kanaal Gent - Terneuzen...

Dan maar op zoek naar eten. Op tripadvisor stonden veel restaurants in Main street, dus reden we daar naartoe. Het centrum was verrassend leuk gedaan, charmante gevels, leuke winkeltjes, interactieve standbeelden, fonteinen. En de straat was afgezet omdat er een farmer's market was, met live bandjes. Heel leuk. We kozen voor de bistro Italiano. De échte Italiaanse keuken aan aanvaardbare prijzen. Tijdens het wachten was er een jonge vrouw de tafel aan het versieren met allemaal romantische items: foto's van een koppel, ballon, bloemen. Omdat we zo glimlachend bleven kijken legde ze uit dat het de 37ste huwelijksverjaardag van haar grootouders was. We vonden het schattig en wachtten op de aankomst van het paar :). Ze keken alvast nog liefdevol naar elkaar, mooi. Het is soms raar, de plaatsen waar je het minst van verwachtte op voorhand hebben wij net wel heel lekker gegeten. David nam de Canelloni, ik de kip met pesto en zongedroogde tomaten.