Grand Teton NP

Het was de bedoeling vroeger op te staan vandaag, er stond immers een hike van 24km op het programma, de hike naar Lake solitude . Maar omdat we beiden wat slechter hadden geslapen lukte het ons niet het vooropgestelde startuur van 9u te halen. We zaten om 9u10 pas in de auto. We besloten ter plaatse te beslissen wat we zouden doen, er was ook een kortere hike naar Cascade Canyon van 10 mijl. Vanaf dat eindpunt was het nog 2.5 mijl verder naar Lake Solitude.

Eerst bracht een shuttlebootje ons naar de start van de hike. Om 10u25 begonnen we eraan. Volgens de schipper van dienst waren alle beesten "chill", en moesten we geen stress hebben om wildlife tegen te komen. Zolang we maar geen fotocamera recht in hun neus duwen. Point taken :).

Het eerste stuk was best steil, tot aan Inspiration point, een mooie uitkijkplek op het meer. We lieten een foto van ons 2 nemen door mensen uit Wisconsin. Die staat zei me wat, maar ik kon er niet onmiddellijk opkomen. En dan viel het me in, dus vroeg ik "Dat is toch de staat van Steven Avery?". De vrouw moest erom lachen, maar vond het tegelijk triest dat Wisconsin daardoor tot in België nu bekend is door de zaak. Ze woonden op 40 minuten rijden van Manitowoc County...

Daarna werd het glooiender. Het landschap was prachtig. Watervalletjes, kolkend riviertje, omringd door hoge Tetons, het landschap is alvast veel minder ruig en gevarieerder dan Yellowstone. Het was een druk begaan pad, maar gezien de kans op beren of moose was dat nog niet zo heel erg. We waren om 12u30 aan het eind van cascade canyon, veel eerder dan verwacht. Dus was de keuze snel gemaakt om ons vooropgesteld doel af te maken. Het pad werd al snel rotsiger, en het ging weer steiler omhoog. De laatste mijl was zwaar, ik had een hongerklop en er iets te laat aan toegegeven, waardoor mijn benen even niet meer mee wilden klimmen.

Het meer kwam geen meter te vroeg, maar er staan was het wel waard. We waren er niet alleen, de hike is populair, maar dat deed er niet toe. Het meer was groot genoeg. Het was er wel steenkoud, zodat we er niet al te lang konden blijven staan.

Om kwart na twee begonnen we aan de afdaling. Die ging natuurlijk een stuk makkelijker, al bleef het uitkijken voor uitstekende rotsen. De hele afdaling duurde net drie uur, en opnieuw was de laatste mijl de zwaarste. Die bleef ook maar duren, terwijl alles zeer begon te doen.

Op de weg hebben we weer heel wat wildlife gezien, daarvoor alleen al was het de moeite: een zwarte beer, een elk, een vrouwtjes moose, een marter, een marmot en natuurlijk weer heel wat eekhoorntjes en chipmunks. De grote beesten gelukkig op afstand, de bear spray konden we ongebruikt terug droppen bij de verhuurzaak.

Zonet gegeten bij Noodles kitchen, van dezelfde keten als de hamburgerzaak gisteren. Het was heerlijk en vrij goedkoop, je kon voor 14$ je eigen gerecht samenstellen. We namen beiden rijst met kip, enkel de saus was lichtjes anders. Meer moest dat niet zijn, we zijn allebei doodmoe, maar wel blij van onze lange wandeling. We zijn het er gelukkig beiden over eens dat dit zo ongeveer de daglimiet is :).

Even wat statistieken:
- totale lengte: 15.3 mijl, of 24.5 km
- hoogteverschil: 791m
- hoogste punt: 2754m
- totaal aantal stappen vandaag: 36.141