Rocky Mountain NP - Denver

Vanochtend was het opnieuw gratis ontbijten geblazen. Deze keer was het ei wel vers gebakken, dus namen we allebei ei.

Zondag vandaag, en dat merkte je ook weer in Rocky Mountain NP. De parkings rond bear Lake waren terug volzet, maar vandaag gingen we niet die kant uit. We zouden de Old fall river Road doen,  een 11 mijl onverharde weg naar het hoogst gelegen visitor center van de NPS.

De weg was heel leuk om te rijden, ook al was het druk. Ik zette de vierwielaandrijving op, al was dat niet echt nodig. De weg was best te doen. Tijdens de rit omhoog had je niet veel zicht op de hoogte die je won, maar dat maakte het op het eind nog leuker als je dan ineens zag hoe hoog je zat.

Op de top was het ontzettend druk. Het was vechten voor een parkeerplaatsje. Sommigen reden omwille van de drukte ook gewoon in elkaar. Aan de toiletten stond een wachtrij van 20 minuten (proefondervindelijk vastgesteld), in een snijdende wind. David vond de parking nog niet hoog genoeg (3600 meter), hij ging nog een padje omhoog waar je echt op de top stond, op 12.005 voet. Voor mij was de parking hoog genoeg :). De wind was echt hard en niet aangenaam, dus ging ik achter glas in het visitor center naar buiten kijken.

Ik zette me naast een bejaarde vrouw, die al van het uitzicht was aan het genieten. Beneden ons was er een grote kudde elks, die in het groenste gras van de omgeving aan het liggen waren. We lachten beiden om de luiheid, maar waren het erover eens dat wij als elks ook niet zouden bewegen bij zo'n uitzicht, een beekje en groen gras. Ze vroeg vanwaar ik kwam, dat opent altijd leuke gesprekken. Ze had zelf in Nürnberg gewerkt als lerares. Ze gaf les aan het tweede leerjaar, aan kinderen van Amerikaanse militairen die daar waren gestationeerd, van 1961 tot 1963. "In volle Koude Oorlog", was mijn eerste reactie. Daar moest ze even om lachen en zei "inderdaad, dat is al lang geleden". Ze was van Rapid City (SD) en vond het dan ook geweldig dat we daar onze rondreis zijn gestart. Nu woont ze in Fort Collins en komt in het weekend graag naar het park. Ze had een grappige kijk op college sportteams, en was heel verwonderd dat die competities in Europa niet bestaan. Hier zijn ze net wel heel belangrijk. Ze vertelde dat er een nieuw stadion komt waar de inwoners nee hadden tegen gestemd in een referendum. Maar omdat de coach zo machtig was is de bouw toch begonnen. En een jaar later was hij weg :). Zelf vindt ze het belachelijk, en ze zei ook dat mensen in en rond Fort Collins genoeg te doen hebben (wandelen, vissen, fietsen) dat ze niet zitten te wachten om hun weekendavond te slijten in een stadion.
Bij het afsluiten vroeg ze mijn leeftijd, omdat ik zei dat het mijn tiende vakantie in de VS was en ze dat niet kon rijmen. Toen ik zei dat ik 34 was zei ze "Oh no, that can't be right, your mother must have been lying to you, you don't look 34". Het zijn mijn woorden niet :). Ze wenste ons nog veel plezier en ik wenste haar het allerbeste, waarop ze mijn arm vastnam. Weer een erg leuk gesprek :).

Bij het verlaten van de parking namen we de trail ridge Road. Die bracht ons nog iets hoger, tot 3704m. Opeens begon de benzinemeter wel raar te doen. Bij het binnenrijden van het park hadden we nog 382km bereik, maar opeens stond die vervaarlijk dicht tegen de E. Tanken dus, maar dan moesten we terug richting Estes Park en konden we niet meer naar Grand Lake. Bij de afdaling werd het bereik nog dramatischer, hij schoot per mijl 5km omlaag in bereik, tot 80km. En we moesten er nog 32 doen. Dat was niet zo comfortabel. Gelukkig was de hele weg terug in afdaling.

Na het tanken was het nog maar 14u. Er stond in de opties nog een tour in het Stanley Hotel, dat inspiratie was voor The Shining. Dus deden we dat, het hotel lag op 200 meter van het tankstation. De tours zelf waren betalend. We besloten gewoon het domein wat te verkennen. Het is een prachtig hotel, maar we vonden niets van de kenmerken van de film terug, ook al verwezen ze in hun rekwisieten zelf naar de film. Bij latere opzoeking bleek dat de film afweek van het boek: de buitenkant van het Overlook hotel staat in Oregon, voor de binnenkant werd de Ahwahnee Lodge in Yosemite gebruikt. Spijtig :).

Rond 15u begonnen we aan de rit richting downtown Denver. Het was een ritje van een uur. Daar toegekomen was er natuurlijk weer de half verplichte valet parking, maar dat wilden wij dan weer niet. We mochten niet eerst inchecken, en moesten gelijk parkeren dan. Ook goed. De kamer was heel netjes en lag aan de 16th Street mall, pal in het centrum. We deden een korte wandeling en vonden een restaurant waar we later zouden eten. Het was heel lekker, maar niet zo goedkoop. We startten met de cocktail van de dag, gin, rum, prosecco en limoen. Daarna nam David de forel, ik de lamskebab. Het dessert was een aardbeienparfait.