Reis- en foodieblog David en Delfien: Woensdag 25 mei: Talkeetna

Samenvatting na een week reizen in Alaska:

- Het gebrek aan duisternis is raar. Op het eerste zicht mis je het niet en lijk je meer energie door te krijgen door de eindeloze klare dagen, maar ik ga als ik thuis ben gewoon eens in de tuin in het donker gaan zitten, om daar ten volle van te genieten. Want ook al is het slechts 4 uur "donker", die donkerte is relatief, het is eerder schemer. En dan willen we niet weten wat het met je doet in de winter, als het omgekeerd is.
- Alles is hier ontzettend duur. En nu wil ik niet gaan zagen, maar vers en gezond eten moet hier gewoon onbetaalbaar zijn voor de gemiddelde Alaskaan: 8 dollar voor een vers brood (dan eet ik zelfs de kruimels uit de zak op ;)), 7 dollar voor wat blauwe bessen, 15 dollar voor gerookte zalm (het stikt hier van de zalmen later op het jaar trouwens;)), het is hallucinant. En toch proberen we daar niet naar te kijken en vooral te genieten.
- We hebben al een week totaal geen telefoonbereik. Dat is een erg gerust gevoel, we zien wel wat het geeft als we terug bereik hebben ;).
- De recente schietpartij in Texas komt hier ook constant op de radio, met mensen die er naar eigen zeggen ziek van zijn en heil zoeken in God, dat vinden we op zich verrassend. Ook het hallucinante aantal schietpartijen alleen al dit jaar in de VS wordt vermeld. Al zal het gezien de rekken vol kogels (waarvan we zelf getuige waren vorige week) hier "slikken en snel doorgaan" zijn. Op zich doe ik het zelf: ik kocht pepper spray voor mijn fietstochten alleen, omdat er altijd een "bad guy with a gun" kan opduiken en om me veilig te voelen "voor het geval dat". Maar dat opbod om het meest bewapend te zijn is op zich absurd.
- Het is bovenal zalig terug in de VS te zijn, daar zijn we beiden duidelijk over!

Terug naar de orde van de dag: opnieuw een rijdag, voor David wel opgesmukt met een vlucht boven de gletsjers rond Mount Denali. Die vertrok om 8u30 in Talkeetna downtown, met "incheck" om 8u. Dat was vroeger opstaan en afscheid nemen van onze schattige cottage van de afgelopen 2 nachten. De host, Janice, was erg vriendelijk, we zijn er gisterenavond nog een babbeltje mee gaan doen omdat mijn kredietkaart maar bleef geweigerd worden. Zij zijn er bijvoorbeeld maar voornamelijk in de zomer, en zorgen dat ze weg zijn tussen januari en maart, naar zonniger en lichtrijker oorden. Dat begrijp ik volledig.

Ik ben David gaan uitwuiven en ben blijven wachten rond het gebouw van K2 aviation. Ik ging niet mee omdat ik vreesde dat mijn maag en zo'n klein vliegtuigje niet samen gaan. Ik heb tenslotte al een whale watch overleefd, ik wil het lot niet teveel gaan tarten... De vlucht zou eerst 1u15 duren, maar omdat er ook mensen op zaten met een "gletsjerlanding" (voor 100$ meer, t was nog niet duur genoeg ;)), zou David die voor niets krijgen. Dat was leuk! Nu ja, uiteindelijk vond de piloot het te verraderlijk te landen op de gletsjer waardoor het er dan toch niet in zat, verdorie toch ;). Na anderhalf uur was David terug veilig geland, met veel verhalen en belevenissen. Ik was oprecht blij voor hem, het is ook wel een unieke ervaring. En ach, ik heb er een mooie capuchon-trui aan over gehouden - als in "my husband went on a glacier flight, and all I got was this lousy hoody"- maar toch, iedereen content :).

Van vliegen krijg je blijkbaar honger en nood aan cafeïne, dus stopten we bij de "Flying Squirrel" bij het buitenrijden van Talkeetna voor koffie en een bagel met cream cheese en zalm. De tergende traagheid waarmee die kwamen was op zich charmant, maar on-Amerikaans. Het was erg lekker, dat moet gezegd.

Vanaf daar was het rijden rijden rijden. Het landschap veranderde wel, naar bossiger, en het werd ook warmer, van een schamele 3 graden 's ochtends tot bijna 20 graden op bestemming (Nenana). Met de bijkomende muggen.

Onderweg stopten we bij het visitor center van Denali NP. We hebben geluk, morgen om 10u start een ranger led hike van 2 uur met Candace, die we al even ontmoet hebben, en die volgens de mensen aan de balie zelfs een toilet interessant kan doen lijken. Nu ligt de lat wel erg hoog! We hebben dus geluk, omdat ranger led hikes op dit moment van het jaar nog een uitzondering zijn.

Verder onderweg passeerden we nog de beroemde Stampede Trail (waar Chris McCandless exact 30 jaar geleden zijn tocht into the wild moest bekopen met zijn leven). Daar willen we de komende dagen een stukje van lopen, al vermoeden we dat die redelijk druk zal zijn. De bus is weg, al is dat ook hier niet het doel: die lag op 2 dagen wandelen, de bus zelf is verplaatst naar Fairbanks, waar ik hem wel zou willen zien.

Nenana is toch een uur rijden van de ingang van het NP, maar het is dan ook betaalbaarder. De cabin zelf is zalig, een dry cabin met toilet en douche buiten, maar binnen wel met een gasvuur. Alles is erg ingenieus aangepakt, met een autobatterij om ons van stroom te voorzien, een afwateringssysteem met bidons,... Zo kwamen we op het idee zelf spaghetti met gehakt en groentjes te maken vanavond, een welkome afwisseling van de vaak onvermijdelijke vette hap. Dat leek nog niet evident in de plaatselijke supermarkt, maar het is gelukt! De dame aan de kassa vond het geweldig dat we van België kwamen en wenste ons enthousiast welkom in Nenana. Toen de saus aan het pruttelen was, gingen we nog een praatje slaan met Eric en dochter Ranger toen ze aan het buiten spelen waren. Hij is samen met zijn vrouw Hannah eigenaar van de cabin, en hebben in onze cabin gewoond tot voor kort. Zij wonen nu in het huis recht voor ons, dat gelukkig voor hen groter is. Hij en zijn vrouw Hannah zijn beiden leraars, hij is oorspronkelijk van New York en was door Alaska aangetrokken omwille van de mogelijkheden en het verschil dat je hier kan maken als leraar. De verhalen zijn moeilijk voor te stellen, maar in Alaska krijgen leraars nog enorm veel ruimte om hun leerplannen zelf samen te stellen, en aan te passen aan de noden van de studenten. Hij vertelde al dit terwijl ik wat aan het dollen was met zijn dochter, een erg vrolijk en sociaal meisje. Erg leuke babbel.

De cabin heeft dan toch wifi (tot zover onze tocht in de wildernis ;)). Al is het volledig onthaasten met het zicht, en de totale rust.

De fotoreeks van vandaag: