Donderdag 19 mei: Seward
Wow, wat een dag vandaag...
Het begon erg rustig, met 12 uur slaap, rustig ontbijten op de kamer, een koffietje en smoothie halen bij een schattige drive-in-koffiezaak aan het begin van de straat, tot het even schrikken was. David werd prompt aan de kant gezet door een sheriff met een dikke SUV bij het binnenrijden van Seward. De sheriff was erg vriendelijk, maar liet weten dat David te snel reed, dat het allemaal wel ok was, en dat hij enkel een waarschuwing zou geven. Daar had hij wel het rijbewijs van David voor nodig, waarmee hij terug naar zijn auto keerde. We vermoeden wel dat het is geregistreerd nu. We beloofden de sheriff dat het nooit meer zal gebeuren. Het hele gebeuren was wel indrukwekkend, als je ineens al die zwaailichten in je achteruitkijkspiegel ziet opduiken waan je je bijna in een film (waarop David nog vroeg "Moet ik nu stoppen?" Goh, zou ik toch doen ;)).
Vanaf het centrum keerden we terug naar het beginpunt van de exit glacier hike in het Kenai Fjords NP, het hoogtepunt van Seward volgens veel gidsen. De rit ernaartoe was ook al geen straf, erg mooie landschappen met best nog veel sneeuw. Het visitor center was open, maar leek gesloten. Buiten kon je op een bord lezen welke dieren er de laatste dagen gespot zijn, en daar stond onder andere een grizzly op, gelukkig op de gletsjer zelf. Morgen zullen we hier de hike starten, en zien hoever we geraken. Volgens velen is de trail nog maar gedeeltelijk toegankelijk en ligt er veel ijs op het pad, we zullen het morgen effectief zien.
Om 13u30 vertrok de boottocht, we hadden tijd genoeg om nog een broodje te halen bij de Subway en bij de plaatselijke hardware store even rond te kijken naar de wapens die uitgestald lagen, de immense voorraad visgerief en allerhande ander outdoor- en kampeermateriaal. Om 13u20 meldden we ons aan bij de winkel, waarna kapitein Abby ons kwam ophalen. Ze wilde niets beloven, maar de ochtendtour had veel walvissen in petto gehad. Ze dekte zich onmiddellijk in dat niets een garantie is, en dat ze alleen maar haar best kan doen. We zouden alleen zijn op de tour vandaag, wat wel erg apart was. We waren net de veiligheidsbriefing voorbij, toen ze werd gebeld met de melding dat Mark en Leslie van Louisiana zou aansluiten. Damned, ik gunde dat Mark en Leslie natuurlijk wel, maar het aparte gevoel van een private boottocht is op 2 minuten na mislukt ;). Mark liep niet hoog op met zijn staat, en zei letterlijk "don't waste your money on it" om naar daar te gaan. Daar moest ook Abby om lachen, want de meeste mensen zijn net erg trots op hun staat :). Verder waren het wel vriendelijke vijftigers met een ongelooflijk zuiders accent, maar dat laatste hoeft niet te verbazen.
Het was al snel raak met wat kleinere orka's, een wat nerveuzere soort die erg snel was ook. Dat begon al goed. Daarna was het snel opnieuw raak met grotere orka's, machtig om zien. Die bleven we een hele tijd volgen, langer dan de andere boten die errond waren komen cirkelen, tot ze ineens op 1 meter van de boot opdoken. Ze kwamen nog dichter en doken dan ook onder onze boot door van achter naar voor. Je kon hun rug haast aanraken. Dat was schrikken, en tegelijkertijd een "wow"-momentje. Zo dicht had zelfs Abby ze nog niet gezien in de 5 jaar dat ze dit doet.
Op dat moment was de boottocht al geslaagd, temeer omdat mijn maaginhoud duidelijk beslist had te blijven waar hij was. De man in de winkel heeft dan toch gelijk gekregen, ik ben niet ziek geworden. Het was eerder een schokkerige rit dan een deinende, en dat maakt effectief een groot verschil. Al moest ik wel uitkijken en geen foto's beginnen nemen of zo. Dat liet ik dan met plezier aan David over.
Daarna ging het nog langs een kudde zeeleeuwen, een tweede bald eagle, puffins en berggeiten. En het landschap errond is gewoon prachtig, zo ruig en omvangrijk, met gletsjers ertussen ook. Prachtig zicht om dit vanaf het water waar te nemen.
Om 17u waren we terug in de haven, bedankten Abby voor haar gegids en Mark en Leslie voor het gezelschap. Het weer was ook prachtig, weinig deining op het water, stralende zon, en tegelijkertijd toch kouder dan verwacht. Gelukkig kon ik even terug opwarmen in het hotel.
Daarnet nog gegeten in de stad, deze keer werd het de Seward Brewing Company. Gisteren was het de Lone Chicerone, erg lekkere fajita's voor weinig geld. Voor vanavond waren het burgers, bij David een rundsburger, bij mij een kipburger. Mijn gerecht klinkt met deze uitleg gezonder, maar dat was het niet ): er zat een gefrituurd korstje rond. Ik nam nog pastasalade met veel look erbij, David nam een salade. Dus bij deze: mijn gerecht was vettiger by far, maar eigenlijk wel lekker.
Het was een afmattende, maar de-moeite-waard-dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten