Vandaag werd noodgedwongen een rijdag, het leek alsof de uitlopers van Harvey vandaag de Smokies hadden bereikt. In Pigeon Forge begon het nog droog, en dat bleef het nog enigszins de hele tijd in Tennessee.
We wilden niet dezelfde weg terug nemen door het nationaal park, maar namen een parallelweg, waardoor we iets langer in Tennessee reden, alvorens we terugkeerden naar North Carolina. Dit deel van Tennessee is niet onaardig, heuvelachtig, en steeds de Smokies in het zicht.
Bij de terugkomst in Asheville werd David wild van een aankondiging van een Dunkin’ Donuts vestiging, dus stopten we daar voor het middageten. We namen 2 donuts, maar ze vielen vreselijk tegen deze keer. Er zat een soort kaneelsmaak aan het deeg, en dan haak ik af. Heel gek, ze zagen er ook helemaal niet lekker uit. Goed dat dit niet de eerste stop was bij de keten, anders waren we er nooit meer gestopt ;). De donut zou – ook al had ik maar 1 hapje op – nog de hele middag opspelen in mijn maag. Dit was geen succes…
Na Asheville pikten we terug aan op de Blue Ridge Parkway, maar deze keer richting noorden. Op dat moment werd het heel mistig en begon het met momenten hard te regenen. We hadden meerdere stops ingepland: Mount Mitchell State Park, Linville Falls en wat viewpoints, maar niets daarvan was mogelijk. Ofwel omwille van de mist, als je op bepaalde plaatsen geen 5 meter voor je zag, heeft het al helemaal geen zin naar een uitkijkpunt te rijden, ofwel kwam de regen met bakken uit de lucht… Echt jammer…
Ook Blowing Rock is echt een leuk stadje, evenals ons hotel, maar door de regen hebben we er niet veel van gezien.
Om 15u30 checkten we in de gietende regen in bij de Village Inn. De dame zei dat we een upgrade hadden gekregen naar één van de cottages. Omdat het bleef gieten, bleven we in de lobby schuilen, en namen alvast alle info over de restaurants in het stadje door. Er waren meerdere opties, en we konden niet kiezen. Vanaf 16u30 was het happy hour met wijn en kaas, daar keerden we natuurlijk voor terug nadat we onze cottage hadden geïnspecteerd ;). De cottage is een ongelooflijke meevaller, we hebben een heuse living, keuken, en slaapkamer, én een fles wijn aangeboden omwille van onze huwelijksreis. Weeral een leuke verrassing!
We keerden dus terug naar de lobby voor het happy hour, maar storm liep het niet. Er was behalve onszelf nog 1 ander koppel. Er was keuze uit 1 fles rosé en 2 flessen rode wijn, allemaal heel lekker. Daarnaast waren er crackers, en stukjes kaas. Zo jammer dat dit zo weinig aantrok had, het was schattig gedaan…
Omdat we nog niet veel bewogen hadden vandaag, besloten we te wandelen naar het restaurant, op Main Street. Na een tiental minuutjes kwamen we aan op Main Street. De keuze viel op de Speckled Trout. Het menu was niet zo uitgebreid als gedacht. David nam de hamburger met een koolsalade, ik nam de Chickin’ dumplings. Dat bleek een soort dikke stoofpot van kip, met dumplings van aardappelen en groenten. Lekker, maar ik zou het niet opnieuw bestellen ;).
We liepen via een omweg terug naar het hotel, wat David toch wel tegenstak (al was moeilijk uit te maken waarom: hij wou bewegen, maar wou blijkbaar niet bergop lopen, wat niet evident is in bergachtig landschap).
Morgen voorspelt het weer niet veel beter te worden, hopelijk heeft the Weather Channel het mis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten