Dinsdag 29 augustus: Asheville (NC) – Pigeon Forge (TN)

Spijtig dat we maar 1 keer in de Country Inn slapen deze vakantie. Ik kende de keten niet, maar het was een ongelooflijke meevaller, en het gratis ontbijt was het beste tot nu toe.

Om 9u begonnen we aan de rit naar de Great Smokey Mountains. Dat was later dan voorzien, en lag aan mij, ik geraakte niet uit bed vanochtend.

We namen een kortere weg naar het nationale park, de Blue Ridge Parkway afrijden zou ons teveel tijd kosten, en we wilden wandelen. Om 11u kwamen we aan in het visitor center, waar een vriendelijke parkmedewerkster ons haar favoriete trail uitlegde. Die startte aan een kampeerterrein (Smokemont) 2 mijl verderop. De trail was 5,6 mijl lang, en was volgens de vrouw ‘strenous’. Aangezien ze niet van de jongste meer was, dachten we dat dit lichtelijk overdreven was, en dat het allemaal wel zou meevallen. Dus reden we naar die camping.

Om 12u15 begonnen we aan de tocht, en we deden hem zoals aangeraden in de omgekeerde richting, omdat het laatste stuk dan het leukste zou zijn. Het startte redelijk rustig, maar na een kwartier begon het serieus bergop te gaan. En dat bleef zo voor de daaropvolgende 80 minuten. Het was zeker ‘strenous’, dat was echt niet overdreven. Zo steil bergop, op korte tijd hadden we 400 meter hoogteverschil overwonnen, is eigenlijk ons ding niet. Maar opgeven nog veel minder, dus deden we maar verder. Na een uur klimmen kwamen we een vriendelijk koppel tegen dat de andere richting uitging, maar ook zij konden ons niet verlossen en zeggen dat het einde in zicht was, want dat was het niet…

Het landschap was mooi, maar als we dan op de top stonden, merkten we dat eigenlijk niet. Het hoogte punt, 1100 meter, is nog binnen de bomengrens, dus een weids uitzicht heb je niet. De afdaling ging als vanzelfsprekend een stuk makkelijker, de laatste 3 kilometer waren vlak langs een riviertje, dat we 2 keer moesten oversteken via een boomstronk.

In 2u55 waren we terug aan de auto. We namen even een pauze aan de auto, want het zat toch in onze benen. En de vochtigheid is hoger dan vorig jaar, waardoor het toch wat vermoeiender stappen is.

We reden door naar Pigeon Forge, en stopten nog even aan een stopplaats waar een bus Japanners was gedropt. Die stonden in rij voor een foto aan het bord met de staatsgrens (tussen North Carolina en Tennessee), waarna ze vervolgens weer hun bus opspurtten. We hadden het tien minuten eerder nog tegen elkaar gezegd dat we nog geen Japanners hadden gezien deze reis, en ineens waren ze daar dan toch…

Pigeon Forge zelf is niets aan, het is heel artificieel met de ene lodge en restaurant na het andere. Het heeft in vergelijking met Asheville absoluut geen charme. Het hotel zelf is dan weer wel een absolute meevaller, een waardige opvolger van de Country Inn. En een attent hotel: op onze kamer stond een fles wijn en felicitaties met de huwelijksreis, cool ☺.

Hier is het in tegenstelling tot het park zelf wel een stuk warmer (rond de 30 graden), en dat verschil was merkbaar. We besloten nog even te zwemmen, hier zag het water er wel kraakhelder uit. En nog leuker, het heeft een mini-glijbaan (2 bochten en je bent er). Bij de waarschuwingen (een 20-tal, het is de VS ;)) stond er niet dat het verboden was voor volwassenen, dus zijn we er ook vanaf gegleden. Dat was leuk ☺, en nog verbazend snel!

Voor het avondeten hadden we niet veel zin ver te zoeken, dus waren we blij dat het hotel ook een restaurant heeft. Er stond niet veel op de kaart, maar het was niet duur en dichtbij. David nam de BBQ burger, ik de gewone. Na 2 dagen culinair eten heeft dit ook best gesmaakt!

De komende dagen belooft het minder goed weer te worden, vanaf morgenmiddag verwachten ze onweer…