Woensdag 12 juni: North Conway (NH)

Mount Washington heeft ons liggen gehad… Het is niet gelukt de top te bereiken, al was het tussenpunt (Lion’s Head) een verdienstelijk eindpunt.

De wekker ging om 8u, maar tegen dat een comateuze David wakker werd was het half negen. Eerst een stevig ontbijt natuurlijk. De vriendelijke man die ons gisteren incheckte zei dat het een basic ontbijt ging zijn, “nothing much”. Hij was te bescheiden, want het was uitgebreid genoeg om er kloek op te staan voor de wandeling. Ze hadden ook een coole bagelhalveerder, dat me werd voorgetoond door een enthousiaste gaste. Verder hadden ze zelfgemaakte granola, superlekker. Het bleek een geheim recept te zijn, dat de eigenaar gekregen heeft van een bakkerin, en in ruil herstelde hij haar computer. Goeie deal J.

Met wat vertraging, om half elf, vertrokken we aan de wandeling. Het was toch behoorlijk koud, en omdat we er op dat moment nog rotsvast (;)) overtuigd waren dat we de top gingen halen, kocht ik maar een fleeceke.

De eerste 2 km waren dezelfde als gisteren, en dat moet toch psychologisch zijn, want ze wogen zwaar. Al begon het pad pas daarna écht uitdagend te worden. Het werd rotsiger met de kilometer. Rond 12u stopten we bij een shelter om te eten, aan de start van Lion’s Head. Het schoot niet echt op, je kon geen moment eens goed doorstappen. 

Ja, dit is het pad...

Vanaf Lion’s Head was het eigenlijk klimmen, wat nog trager gaat. We maakten ons ook zorgen dat we die weg terug omlaag moesten, wat ons nog meer tijd ging kosten. Het leek in kilometers niet ver meer, maar wel in hoogtemeters… Bij de top van Lion’s Head, toen was het 13u15, hadden we nog een dikke mijl te gaan, maar ook nog 600 hoogtemeters. Op dat moment hadden we er “slechts” 760 gedaan. Dat ging ons teveel tijd kosten, dus besloten we om de afdaling aan te vatten. Achteraf waren we daar blij om, want ook op Lion’s Head was het uitzicht al prachtig, en de tegen dat we terug waren op de parking, exact 5 uur later, was het op. Het is ongelooflijk lastig wandelen, als je het nog zo kan noemen, en daar waren we toch niet op voorbereid. We waren het er ook beiden over eens dat dergelijke paden leuk zijn voor even, maar niet de hele tijd.

Het was wel een leuke ervaring en een goede wandeldag, maar het is leuker een trail ook effectief uit te wandelen. De hoeveelheid muggen was vreselijk trouwens, ze vlogen in mijn haar en verloren dan precies de weg naar buiten… In het hotel wisten ze David te vertellen dat deze maand de ergste is van allemaal voor muggen. Van Mother's Day tot Independence Day, daarna zijn ze weg. Dat kunnen we alleen maar bevestigen, zelfs bug spray lijkt ook maar gedeeltelijk te werken. Point taken voor de volgende keer dat we hier komen J.

Op de terugweg stopten we bij Dunkin Donuts, voor de eerste donut van de reis. David nam zijn favoriet, die met vanillecrème, ik een gewone geglazuurde. Lekker J.

Na een verkwikkende douche zitten we in onze tuinsuite te genieten van het zalige weer met een glaasje wijn, en kijken we TLC, my 600 lb life, net zoals thuis J. Straks eten we in het restaurant van het hotel, het ziet er allemaal prima uit.

Statistieken van vandaag:

- Totale lengte: 9,20 km

- Hoogteverschil: 760m

- Hoogste punt: 1388m

- Tijd: 4u56

Nog wat impressies