zaterdag 2 september 2017

Zaterdag 2 september: Lynchburg (VA) – Harrisonburg (VA)

Het zou maar raar geweest zijn mocht het vandaag mooi weer zijn geworden. En inderdaad, dat werd het ook niet. Eigenlijk had ik het ongepast gevonden als vandaag de zon had geschenen: we zijn de Blue Ridge Parkway in de mist begonnen, en we zijn hem ook zo geëindigd.

Vanochtend begon met een charmant ontbijt in onze lodge. De man van gisteren – die effectief de eigenaar is van het pand – zat aan de bar van zijn ontbijtruimte, en zei vriendelijk goeiedag toen hij ons zag. Hij nam een foto van ons die hij doorstuurde naar zijn vrouw – hij had blijkbaar al reclame gemaakt dat er een tof koppel logeerde (zijn woorden, niet die van ons ;)).

Hij raakte aan de praat met David toen ik even geld ging wisselen, hij wou naar Europa reizen voor een maand als hij de tent een maand zou kunnen sluiten. David gaf tips over Gent, die hij spontaan begon te googelen. Hij was helemaal euforisch over het Gravensteen, en over de Graslei. David raadde hem dan ook maar gelijk aan Brugge links te laten liggen en voor Gent te gaan als hij ooit de keuze had.

Toen ik terug was, vertelde hij over een milieuproject dat hij had opgestart en waarvoor ze subsidies hadden gekregen van de staat. Het klonk voor ons normaal – sorteren van plastic en ander recycleerbaar materiaal – maar in Lynchburg is het blijkbaar revolutionair.

Het meisje van het ontbijt was al even vriendelijk, en vond het geweldig dat we voor de huwelijksreis tot in Lynchburg waren gekomen. Ze vond het al even geweldig dat we al zoveel van de VS hadden gezien, inclusief Californië, duidelijk haar bestemming met stip.

Hartverwarmende overnachting, het bed was trouwens even goed als thuis, dus was het zalig slapen.


Iets later dan gepland, om 10u30, gingen we op pad, in de mist en druilerige regen.

De eerste stop van de dag was de Otter Lake trail, 1,6 mijl om op te warmen. Het was een leuke trail, het leek eerst enkel rond een meer te gaan, maar het ging uiteindelijk ook nog redelijk het bos in. Na 29 minuten waren we terug bij de auto, klaar voor de volgende ☺.


De volgende trail was er eentje aan White Rocks Gap, voor de White Rock Falls Trail. De meningen over de afstand liepen uiteen van gps tot gps, de mijne zei 10 kilometer, die van David 8. Het zal spijtig genoeg wel 8 zijn geweest. Het was een leuke trail, al waren de watervallen zo laat op het jaar niet meer zichtbaar. We moesten meerdere keren een riviertje oversteken, en liepen – naar wat ik toch veronderstel – verder in een andere trail, totdat we aan een groot meer uitkwamen. Dat kon je van ver horen, er waren kinderen aan het vissen.
Het weer bleef voor de verandering mistig, maar dat had wel wat in het bos. Echt nat werden we niet, al vielen er door de wind soms wel dikke druppels van de bladeren naar beneden.
Het eerste deel van de trail ging bergaf, dus dat wilde zeggen dat we dat ook terug omhoog moesten wandelen op het eind. Hoewel het lastig was, viel het al bij al nog goed mee.
Ook deze trail liepen we uit op recordtempo: 2u09.


Om half vijf waren we klaar met wandelen en begonnen we aan de laatste 18 mijl van de Parkway. David meldde nu dat hij de Parkway zou missen. Het kan verkeren ;).

Op dat laatste stuk kwamen we wel ineens het meeste wildife tegen van de hele tocht: 3 herten die de weg overstaken, 1 ervan in de andere richting dan de andere twee. Het zijn schichtige dieren, ze waren zo weer het bos in.

We namen nog een foto aan de start van de Parkway, en zijn hem effectief geëindigd in regen en mist. Heel toepasselijk.

Het laatste stuk naar Harrisonburg was nog een uurtje rijden via de Interstate. Voor het avondmaal kozen we deze keer voor een nieuwe keten, en het is een blijver: Outback Steakhouse. Hele lekkere steaks, lekker gekruid, met gewoon groentjes en een aardappel uit de oven. Prima! En o ja, cocktails waar je echt de margarita in proefde en lekkere wijn ☺.

Morgen is het plan echt vroeger op te staan, door het slechte weer hebben we minder gezien van de Parkway en de natuur dan we hadden gehoopt. We zullen voor de foto’s van de viewpoints beroep moeten doen op foto’s van Google en de foto’s van Louisa en Valerie, want voor ons zag elk uitkijkpunt er hetzelfde uit. Het had wat, daar niet van.


Morgen belooft het wel terug goed weer te worden, dus gaan we ervoor in Shenandoah NP! Er staat een langere hike op het programma, 7.4 mijl om precies te zijn!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten