Vandaag was een bijna complete rustdag. In de ochtend zijn we nog 2 uur Etosha NP ingegaan, en hebben malle foto’s getrokken van giraffen die heel dichtbij de auto stonden. Rond 12u waren we terug in ons tentenkamp en hebben we de middag doorgebracht aan het zwembad. We hebben zelfs gezwommen, al was het water nog steeds ijskoud :).
Het avondeten was op locatie, in plaats van het overdekte paviljoen waar we ook ontbijten en waar de bar is, hadden ze nu tafeltjes gezet in de volle buitenlucht, een afgesloten stukje tussen de parking en het zwembad. Het was erg leuk gedaan. Voor vanavond was het barbecue, soepvlees-kudu (wat niet erg lekker was), kippesatés (die lekker waren) en oryx-biefstuk (die ook lekker was, jammer genoeg had David een pezig stukje). Als dessert namen we het appel- en het amandelgebakje.
Donderdag 5 september: Mushara Bush Camp - Frans Indongo Lodge
Na het ontbijt gingen we rond 10u op pad. Het was opnieuw een rustige dag vandaag, zo’n 3 uur rijden naar Otjiwarongo. Op allemaal geasfalteerde wegen nu :)! Onderweg nog even gestopt om geld op te nemen. We kwamen rond 13u aan in onze laatste lodge voor deze vakantie, de Frans Indongo Lodge. Bij elke keer dat we incheckten kregen we een welkomstdrankje, dat ging van zoete drankjes tot koude thee, maar dit drankje was voor het eerst deze vakantie écht lekker: citroen met munt. Dat ga ik eens proberen namaken thuis.
We konden nog lunch bestellen, dus deden we dat: David de avocado-kip salade, ik het gezonde brood met ham en kaas. Allebei lekker.
Eigenlijk hadden we morgen de game drive geboekt, maar ze kwamen ons tijdens de lunch vragen of we die niet vandaag wilden doen, omdat er morgen nogal een grote groep meedoet. Die startte om 16u30. voor ons was dat ok, dan hadden we morgen “vrij”. Totdat het tijd was hebben we wat zitten lezen in het paviljoen dat uitkijkt op waterholes, al waren er weinig dieren te spotten.
Dat was hetzelfde verhaal tijdens de game drive. Thomas was zeer enthousiast om al zijn kennis te delen, maar qua beesten viel het wat tegen. Ze hadden wel 3 mannetjes neushoorns op hun domein, die zijn we tegengekomen aan één van de drinkbakken. Toen we daar stonden kwam er een pick-up met 3 rechtstaande mannen in een rottempo op de neushoorns afgereden. Door mijn hoofd ging het dat dit stropers waren, in Davids hoofd gingen ze de dieren én ons omleggen. Het was alleszins heel raar, die bleven maar staren terwijl ze veel te snel reden... Omdat ook Thomas heel verrast reageerde, maakte het allemaal nog raarder. Hij ging ze wel melden aan “zijn bureau”, omdat je helemaal zo snel niet mag rijden in “hun” domein.
Bij gebrek aan dieren stopten we bij elk dier dat onze auto passeerde: eekhoorns, vogels, en termietenheuvels. Nu weten we eindelijk wat die hopen zand zijn die overal in Namibië te vinden zijn. Onder die heuvels bevindt zich dus een hele stad, die organisatorisch erg goed in elkaar zit blijkbaar, met kamers voor de soldaten, voor de koning,... Een hoopje van enige omvang staat er al gauw 15 jaar. Als ze groot genoeg zijn kunnen ze worden ingericht als huis door aardvarkens bijvoorbeeld. Zo hadden David en ik alletwee een beetje gelijk: ik dacht dat het inderdaad insecten waren die ondergronds aan het graven waren, David dacht dat het bovengrondse beesten waren die een huis maakten.
Al bij al was het een informatieve, maar geen spectaculaire laatste game drive.
Het avondeten begon vanaf half acht, waar we mooi op tijd voor waren na de game drive. Het was erg lekker, al ben ik vergeten wat het allemaal was. Je kreeg de menu eenmalig te zien bij het inchecken ;). Het was een filo-deeg gebakje met een lekkere vulling als voorgerecht, een lekker stukje vlees met aardappelen, broccoli en wortelen als hoofdgerecht, en een bevroren aardbei-bol ijs (met ergens daarin witte chocolade) met bessencoulis als dessert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten