Na een niet zo verkwikkende nachtrust, vanwege de bakstenen matras, stonden we om 8u op, om 8u30 waren we aan het ontbijt. We bleken één van de laatsten te zijn, onze tafel was als één van de enigen nog gedekt. Dit was één van de uitgebreidste ontbijtbuffetten tot nu toe, en opnieuw erg lekker. Ik nam roereieren met worstjes, ham en yoghurt (niet samen, t zou maar raar zijn). David roereieren met geroosterd brood, yoghurt en een broodje met kaas. Erg kloek moesten we er niet opstaan, we mogen de auto toch niet uit in Etosha.
Na het ondertussen gekende Namibische inschrijfritueel (je meldt je aan aan de poort van het park, moet je zelf inschrijven op hun registratiebladen, je krijgt vervolgens een nummer dat je moet vermelden bij de betaalkiosk, in dit geval 17km verderop), konden we vanaf Okaukuejo echt het park in. Vanaf daar zijn het dan ook weer onverharde wegen. Rond 10u begonnen we eraan. Al hadden we tegen dan al 3 giraffen gezien op de geasfalteerde weg die ze aan het oversteken waren. In de lage begroeiing kunnen zij zich niet echt wegsteken.
We gingen eerst westwaarts, naar wat er op de kaart minder druk uitzag, maar ook uitgestrekter. Al is “druk” relatief hier. Westwaarts ligt alles dus verder uit elkaar, en het verste punt was op 100km van de start. Dat gingen we dus niet doen, dat leek ons redelijk zinloos. We besloten om tot ongeveer 30km ver te rijden, tot een waterhole waarvan ik de naam vergeten ben. Aan de uitgedroogde waterhole was niets te zien, maar onderweg spotten we wel het karkas van een giraf, dat bewaakt werd door een drietal leeuwen. Machtig! De leeuwen lagen rustig in de schaduw te maffen, er was een koppel waar wij het beste zicht op hadden. We stelden ons wel wat vragen bij de enscenering van deze scène: het is toch wel érg veel toeval dat dit karkas op 50 meter van de weg af lag, leg dat 200 meter verder en niemand ziet ooit een leeuw. Maar goed, dat kon de pret niet drukken, de druk was van de ketel, we hebben leeuwen gezien :)!
Na de uitgedroogde waterhole keerden we terug naar de startplaats, om te lunchen, het was ondertussen 12u45. David bestelde aan de kiosk een broodje met ham en kaas, ik nam mijn eiwitreep. Na het intermezzo nam ik het stuur over, en gingen we oostwaarts. De namen waren veelbelovend: Olifantsbad, Gemboksvlakte, Aus (niet “Auch” ;)). Olifantsbad maakte zijn naam niet waar, maar Aus verraste, want daar waren de olifanten net aan het baden. Volgens David “meer dan 20”, volgens mij “meer dan 10”. Ik hou het dan maar op “meer dan 15”. De olifanten kwamen in alle groottes, van kleintjes nog zonder slagtanden, tot pubers met beginnende slagtanden, en tenslotte de volgroeide ouders. Nadat ze voor ons ogen een modderbadje hadden genomen, gingen ze in kudde weg van de waterhole. Ik zag dat ze onze weg gingen oversteken, dus reed ik weg van het uitkijkpunt de weg op. Daar passeerden ze één voor één in rij op 50 meter van onze motorkap. Dat was indrukwekkend om zien. Diegene die voorop liep bleef uiteindelijk wachten tot iedereen overgestoken was.
Leeuwen en olifanten, 2 van de big 5. Daar kwam dan bij de volgende waterhole nog een neushoorn bij, dus zitten we aan 3 van de 5. Bij de neushoorn zat een allegaartje van dieren: kuddes zebra’s, 2 giraffen, oneindig veel steenbokken of springbokken (moeilijk uit elkaar te houden), struisvogels.
Na deze stop was het tijd om de terugweg aan te vatten, om 17u50 moet je het park uit zijn, en we waren ook wel “gaar” gereden. Het is vandaag 33 graden geworden, en zelfs al mag je niet uit de auto, de gravelwegen maken het allemaal net iets vermoeiender.
Op dit moment zitten we aan de bar een koude Cola Zero te drinken als vieruurtje (het pré-aperitief is geschrapt en wordt straks een aperitief bij zonsondergang).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten