Vandaag ruilden we woestijnlandschappen even in voor de zee. Na het ontbijt en tanken gingen we rond 10u op pad.
De rit naar Swakopmund was er eentje voor sterke magen, 240km waarvan zeker 200km op ruige, onverharde gravelwegen. Dit is iets anders dan wat wij ons voorstellen van een “road trip”, dit was constant opletten voor diepe putten, zoeken naar het beste rijspoor en glijden ertussen. Je wordt het wel snel gewoon, maar zelfs dan nog is het geconcentreerd rijden. We slaakten beiden telkens een zucht van verlichting toen de diepe dwarsgroeven even weg waren en knepen de billen dicht als we op een put afreden die niet te vermijden was.
Het landschap was nog steeds woestijnachtig, maar deze keer bergachtig woestijnachtig, t is weer eens iets anders.
Na 4u30 hobbelen kwamen we aan in Walvis Bay, waar de weg gelukkig terug geasfalteerd was. Vanaf daar was het nog een klein kwartiertje doorrijden naar Swakopmund. We checkten in bij ons hotel voor de komende 2 dagen, het Namib Guesthouse. Wederom een charmant hotelletje. De vriendelijke dame aan de receptie wou alles voor ons regelen, elke excursie, restaurant, we moesten het maar zeggen en ze deed het. Dankzij haar kunnen we morgen 2 excursies doen: het sandboarden (dat al was geboekt) is verzet naar de namiddag, zodat we ‘s ochtends de living Desert tour kunnen doen, die was ‘s middags al volzet. We worden 2 keer opgehaald en afgezet bij het hotel, nog zo gemakkelijk. En voor vanavond heeft ze voor ons een tafel geboekt bij een Portugees.
We zijn ondertussen Swakopmund gaan verkennen, het is leuk na 3 dagen woestijn terug in een stad(je) te zijn. Alles is hier compact, en ligt op wandelafstand van elkaar. Eerst gingen we naar het strand, en wandelden dan verder naar het tweede strand via een met palmbomen beplante mooie bloemenboulevard, en dan terug via de belangrijkste (winkel)boulevard. Het deed deugd eens goed de beentjes te strekken, en voor David om eens goed adem te halen na al die stofferige woestijnzandlucht.
Het is hier ook volstrekt veilig, we worden hier niet overladen met veiligheidsboodschappen zoals in Windhoek. Dus gaan we straks te voet naar onze Portugees.
Update 21u31: ondertussen terug van de Portugees, het was een aanrader! We worden deze vakantie nog grotere fans van de Beyerskloof wijnen, die drink je hier op restaurant goedkoper dan dat we hem thuis inkopen. De dienster vanavond was uitermate lief en charmant, haar naam heb ik jammer genoeg niet kunnen onthouden. Ze heeft ons wel wat meer uitleg gegeven over hun talen, die ze thuis spreken, en diegene die ze op school leren. Zij nam Afrikaans als tweede taal, naast Engels. Haar moedertaal is die van Damaraland, vanwaar ze afkomstig is. En op zich is het zo’n triestig verhaal; ze heeft 3 kinderen die bij haar ouders opgroeien, de oudste is 14. Ze is daarnaast ook een alleenstaande moeder, en ziet haar kinderen enkel tijdens de vakanties. Daar word ik dan weer stil van...
Qua eten zelf: David nam de dagsoep (spinazie, aardappelen en chorizo), ik nam de “Sailor mussels”, daarna namen we allebei de “catch of the day”, gebakken tong. Echt ongelooflijk lekker allemaal, een lekkere afsluiter van een toch vermoeiende rijdag. Morgen moéten we om 7u opstaan, want ze komen ons “tussen 8 en 8u30” ophalen voor de living Desert tour.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten