Maandag 26 augustus: Mariental - Sesriem (Namib Naukluft Park)

David heeft vannacht in 2 etappes geslapen: ergens rond half vijf meende hij een olifant gespot te hebben, die hij een half uur heeft gadegeslagen. Bleek het achteraf jammer genoeg onmogelijk, gezien die niet in Mariental voorkomen. Dus houden we het bij ne vrëe grote neushoorn ;).

Voor het ontbijt leken we één van de laatsten te zijn, de ontbijtzaal was leeg en niet meer voorzien op veel volk. We kregen roereieren op aanvraag wel. 

Rond 10u gingen we op pad richting Sesriem. We namen halverwege afscheid van de asfaltwegen, van een stuk van onze carrosserie (later meer) en van het eentonige vlakke woestijnlandschap van de Kalahari. Ik begon met het eerste deel, langs langzaam bergachtig en interessanter wordende landschappen, soms werden het zand en de rotsen wat roder, daarna werden ze weer geler. De grindwegen vielen op mijn stuk nog mee, maar toen David het overnam 2 uur later werd het uitdagender en zeer hobbelig. 

Het hele landschap deed ons wat denken aan Nevada en de weg richting Death Valley, en gezien de vallei van onze bestemming ook zo noemt, kan dat kloppen. Even voor Sesriem maakte de auto een raar geluid. We vreesden beiden voor een platte band, maar toen we uitstapten bleek één van de achterspatborden los te zijn gekomen, waardoor die tegen het wiel sleepte. Het spatbord miste een paar vijzen, dus op lange termijn zou dat niet goedkomen. We duwden het voorlopig terug, wat het voor nu leek op te lossen. Om 15u checkten we in bij het Desert Camp, waar we hutje 203 kregen toegewezen. Alle stenen hutjes hebben zicht op de bergen, hebben een BBQ-plek waar je vlees voor kan bestellen en zijn leuk ingedeeld. 

We hadden nog wat tijd over tegen dat het avondeten werd opgediend, dus gingen we alvast een eerste keer op verkenning in de Sossusvlei. Morgen staan Dune 45 en de Sossusvlei zelf op het programma, vandaag hielden we het bij Elim Dune en Sesriem Canyon. Op weg naar Elim Dune begon het geluid van het spatbord opnieuw, en inderdaad, het sleepte opnieuw tegen het achterwiel. David koos voor de grove middelen, en knipte een stuk van het spatbord af. Daardoor was het onmiddellijk opgelost, al merkten we later dat je dat toch serieus ziet als je de achterdeur opendoet :s.

De Elim Dune kon je opwandelen, wat we ook deden. Vanop de duin had je een mooi zicht op de omgeving.

Sesriem Canyon was de volgende stop. De weg ernaartoe was in zeer slechte staat, dat was de hobbeligste weg tot nu toe. De canyon zelf was wel mooi, en je kon er ook gemakkelijk even in afdalen zonder halsbrekende toeren uit te halen. Al bij al waren het twee leuke stops voor een eerste indruk.

We waren net op tijd terug in het Desert Camp voor een enorm deugddoende Cola Zero bij zonsondergang. Daardoor kleurden de rotsformaties nog meer rood. 

r het avondeten waren we aangewezen op de Sossusvlei Lodge. De setting was erg romantisch. De tafeltjes hadden allemaal uitzicht op een waterpoel, werden enkel verlicht met tafellampjes, en voor het hoofdgerecht werden allerlei soorten game meat op vraag voor je gebakken. Ik nam Oryx, Wildebees, Eland en terug Oryx. Eland was wat taaier, en opnieuw was Oryx het smakelijkste stukje vlees. We namen allebei gewoon het stukje vlees zonder sauzen en dergelijke, het was haast jammer van de smaak van je vlees. Cassandra, onze dienster van vanavond, was een erg vrolijk kind, kwam geregeld een praatje slaan over Afrikaanse wijnen, mijn haar (dat ze geweldig vond ;)), en de waterhole die vandaag jammer genoeg niet 1 beest wist te verleiden. Voor de tweede avond op rij vergaapten we ons aan de sterrenhemel, zo ongerept hier..

Het “spectaculaire” Namibië is voor ons vandaag wel gestart, benieuwd voor morgen wanneer we écht de Sossusvlei in zullen gaan! We gaan proberen zo vroeg mogelijk op te staan, we zullen zien wanneer dat precies zal zijn.