Na bijna 2 jaar zonder langere zomerreis was het nu eindelijk zover: een roadtrip van thuis, via Duitsland, Oostenrijk naar Slovenië en Kroatië. De rit splitsen we in beide richtingen op met een stop in Duitsland. De heenrit heeft een stop in Weisbach, net voor de grens met Oostenrijk, een 900 km van thuis. De terugrit heeft een stop in München.
De avond voor vertrek was het nog even vestimentaire stress. Het weer bleek dan toch niet schroeiend heet te gaan worden in Slovenië, eerder regenachtig en koud. Laat ik daar nu net geen rekening mee gehouden hebben. Na wat last-minute wijzigingen in de koffer was het vrijdagochtend rond 9u tijd om te vertrekken. David stak met enig gemor de auto vol met een SUP, mijn mountainbike, 2 reiskoffers, een grote trekrugzak, een kleine trekrugzak, een kist én een frigobox. En ja, ik ga al die dingen gebruiken op reis, en voor die keer dat het kan om alles mee te nemen wat in een auto past, is dit het moment om even wat meer mee te nemen dan anders.
Google maps schatte dat we om 19u50 zouden aankomen in Weisbach, dat was net op tijd voor het avondeten, je kon ten laatste om 20u15 een tafel boeken. Dat deden we dan maar, na zo'n lange rijdag was het nog zo leuk niet meer op zoek te moeten naar eten. Duitsland deed haar reputatie van land van wegenwerken weer alle eer aan, de bijbehorende files waren ons wel gunstig gezind: die stonden eigenlijk altijd in de andere richting... Achttien (we keken niet meer op 1 meer of minder) wegenwerken later kwamen we aan in Weisbach, een slapend stadje met meerdere hotelletjes. Dat van ons leek het verst te liggen, al is dat relatief in dergelijke stadjes, met de erg toepasselijke naam "Alpenglück".
Het inchecken ging via een in eerste instantie redelijk norse kloeke Duitser in lederhosen, maar eens je de fase van zijn - blijkbaar 5 minuten verplichte - norsheid voorbij was, viel bij best mee. Het was een familiepenson, en veel Duitser kan je het niet hebben. Het avondeten was eenvoudig, maar meer moest het niet zijn na zo'n lange rijdag: iets met gefrituurde kalkoennuggets, hoofdgerecht met gebakken patatjes en vlees, met 1 trostomaat. De zoon van de man die ons incheckte was verantwoordelijk voor de bediening. De lederhosen was verplichte bedrijfskleding doorheen het hele hotel. Hij was erg vriendelijk, en plooide zich dubbel om de gasten het naar hun zin te maken. Soms wat te dubbel, want erg handig was hij dan weer niet. Hij liet veel uit zijn handen vallen, maar uiteindelijk was dat deel van de charme :).
Na een verkwikkende nachtrust stonden we om 8u aan het ontbijt. Het was allemaal erg charmant, erg leuk om hier de vakantie af te trappen.
Bij nazicht op de kaart bleken we in de achtertuin te logeren van Berchtesgaden. Eigenlijk was dit het moment om het Arendsnest van Hitler te bezoeken, dus vertrokken we naar het stadje, een 30 minuten rijden. Bij aankomst daar bleek het dan toch niet zo evident - begeleide tours die natuurlijk al vertrokken waren, enkel bereikbaar met een bus - om dat er even snel bij te nemen, dus besloten we door te rijden naar Slovenië. Daarvoor moesten we eerst nog door Oostenrijk, waar we wél behoorlijk vast kwamen te zitten. Via een alternatieve weg konden we een laatste lange file vermijden, en zijn we op een erg ydillische manier Slovenië binnengereden, via de Wurzenpass.
Het inchecken in het hotel was chaotisch: het was erg druk, en de parking stond bomvol. We mochten even voor de ingang parkeren, en moesten de auto dan 500m verder gaan zetten, aan een gesloten hotel. Allemaal prima eigenlijk. De eerste aanblik van het meer van Bled was wel prachtig, net als de eerste indrukken van Slovenië. Bled is wel erg druk, maar op zich is het ook wel leuk. Het weer was op zich ook prima, dus besloten we rond het meer te wandelen, ons hotel ligt aan de oevers ervan. Na een half uurtje wandelen begon het ineens te gieten. Dat werd steeds maar erger, zodat schuilen onder een boom ook al niet veel zin meer had. Helemaal verzopen kwamen we terug aan in het hotel. Jammer, het was nochtans goed begonnen, al kan het weer hier dus duidelijk erg snel omslaan. Les voor de dag erna, als we gaan wandelen.
Na wat opfrissen was het tijd voor aperitief en avondeten, allemaal in het hotel. Als aperitief namen we Sloveense schuimwijn, het avondeten was in buffetvorm in het restaurant van het hotel. Eigenlijk best in orde, geen klagen. Na het eten wilden we nog even ergens iets gaan drinken buiten het hotel, maar veel leek al dicht te gaan rond 20u30. David had een vinotheek gevonden op Google maps, die tot 21u open was. We kwamen er om 20u57 aan, maar ze wilden ons graag nog een glas uitschenken voor max 10 minuten. Een uitdaging die we graag aannamen ;). Erg vriendelijke mensen, om wat terug te doen beloofden we de dag erna zeker terug te komen, en wat vroeger langs te gaan ;).
Tot zover dag 1 en 2, morgen staan er 2 wandelingen op het programma, een pittige qua hoogtemeters, en een wandeling langs de Vintgar-kloof, in de top 10 van bezienswaardigheden in Slovenië. Tot zover zijn onze eerste indrukken van Slovenië erg positief!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten