Zaterdag 4 mei: AIA boat tour

Zaterdag 4 mei: AIA boat tour 

Een ietwat rustiger dag vandaag: vanochtend op zoek gegaan naar ontbijt, en gelukkig gevonden, bij een zaakje waarvan ik de naam vergeten ben, maar ergens in Greenwich Village. Voor mij granola met aardbei en yoghurt, voor David een breakfast bun met sausage en ei, hoewel die worst verdacht veel op een hamburger leek (al is dat een nuance die verder niets verandert aan de aard van het ontbijt). Vervolgens langs een parkje met een piepkleine lokale versmarkt op Abingdon Square. Daar kocht ik wel een glutenvrij koekje (met veel glazuur erop) dat op dit moment nog steeds intact is. 

St Luke in The Fields

De boottocht vertrok pas om 13u45, als gevolg hadden we een hele rustige ochtend. We passeerden ook nog langs een heel mooi aangelegd parkje (St. Luke in the Fields), waar mensen een boek zaten te lezen, of gewoon zaten te zitten op een bankje. Dat laatste deden wij ook even, een oase van rust in de stad.

We waren mooi op tijd bij onze klassieke boot bij de Chelsea Piers. We konden nog even aan het water zitten, naar wat waaghalzen staren die hun kunsten toonden in het skatepark voor de aanlegsteiger. Er was een klein meisje met een brilletje dat niet moest onderdoen voor al die grotere stoere jongens/mannen. David zag een gelijkenis met mij, maar zegde er dan wel bij dat ik in dat geval al 20 brilletjes verder zou zijn tegen dat het bij mij ergens zou op beginnen trekken op die leeftijd... Ik denk niet dat het een groot compliment was ;).

Klokslag kwart voor twee vertrokken we, en we hadden enorm veel geluk: de plaatsen werden toegewezen, maar wij zaten aan de juiste kant van de boot, alles wat interessant was (Manhattan, we zaten hier tenslotte niet voor een New Jersey/Brooklyn tour) lag aan onze kant. De mensen aan de andere kant waren waarschijnlijk minder enthousiast...

Het begon indrukwekkend, alles vanop het water zien maakt het op een andere manier indrukwekkender dan het is als je tussen al die gebouwen loopt. Via The Edge, One WTC gingen we al snel naar het vrijheidsbeeld, waar ze even stopten voor foto's. David was van in het begin niet te houden om naar buiten te gaan, al was het met momenten barkoud en hobbelig. Voor het vrijheidsbeeld ben ik wel even naar buiten gegaan, voor de rest vond ik het prima binnen.

Daarna keerden we terug naar de kustlijn en gingen "uptown" langs de lower east side. Dat was duidelijk een triestiger stuk dan de rest zo laag in Manhattan. Verderop omhoog zagen we Roosevelt Island (dat bezoeken zal voor een volgende keer zijn) en zo richting Bronx en het Yankees stadium waar we gisteren in zaten. 

Het verbaasde ons hoeveel bruggen we passeerden, en ook dat we effectief helemaal rond Manhattan zouden varen. Het bovenste stuk was afwisselend industrieel, met hele stukken groen. Of om het met de woorden van David te zeggen "twee derde van Manhattan is toch niet indrukwekkend he". Laten we het dan bij dat 1/3de houden, het is al heel wat :). 

Exact 2,5u later meerden we terug aan. Doug, de gids van vandaag, had enorm veel te vertellen, alles onthouden was onbegonnen werk. Dus onthou je een paar dingen:

- Eén van de relatief nieuwe torens is het "Jenga" building, zo genoemd omdat de terrassen ervan zo geschrankt zijn dat meerdere lagen een indrukwekkend terras hebben

- Het smalste nieuwe gebouw aan billionaire's row heet het Steinway gebouw. Op dit moment staan er nog appartementen in te koop, het goedkoopste begint aan 7 miljoen dollar. 

- Zelf groeide hij op aan de Upper West Side, hij was geboren in 1962. Hij vertelde over een bevriend gezin dat in de jaren 70 verhuisde naar New Jersey, omdat er geen deftige openbaren scholen meer te vinden waren doordat de stad New York in 1975 zo goed als failliet was. Dus verkochten ze hun appartement op het 14de verdiep met een terras rondomrond voor een appel en een ei. Een appartement dat nu meerdere miljoenen dollars zou waard zijn... Al was het in de jaren 70-80 gewoon een gok: de buurt (zoals vele wijken in New York) was verloederd, hij had constant schrik om beroofd of in elkaar geslagen te worden, dus is het achteraf makkelijk zeggen dat je het "maar" 30 jaar had moeten uitzitten tot het beter werd...

- David zag het nog zitten te informeren naar een optrekje aan de East side aan het water dat nog in de stellingen stond. Bij nader inzien kan het waarschijnlijk nog wel: net nadat hij dat zei, vertelde Doug dat het gebouw er al jaren zo bij ligt omdat het door constructiefouten overhelt naar het noorden. Waarschijnlijk wordt het afgebroken...

Onderweg naar het hotel stopten we nog bij een deli voor een panini. Lekker was hij zeker, zwaar vallen deed hij ook zeker. Daarna ging het linea recta naar het hotel voor de zoektocht naar een restaurant voor het avondeten. Dat vonden we na veel zoeken bij Petrarca. Dat was een "fastfood-Italiaan", al zal "meneer Petrarca" het zelf niet graag horen. Daarmee refereer ik niet naar het eten, wel naar de snelheid waarmee we gegeten hadden. Om 19u15 zaten we neer, om 19u52 stonden we weer recht na de rekening: dat moet een nieuw record zijn voor 2 Aperols, wat brood, een linguini bolognèse en een gegrilde kipfilet met salade.