Reis- en foodieblog David en Delfien: Donderdag 9 mei: Paul Smiths

Donderdag 9 mei: Paul Smiths - Lake Placid

Een onverwachte zen-dag vandaag, met wolken en heel af en toe zon, bij een 13 graden. We startten de dag met zelfgemaakte eieren en toast. Met een goedgevulde maag toerden we verder rond onze lodge. Er was nog een tennisbaan, een tennishuis, een wandeling langs het meer en de gebouwen aan het toegangshek (nog 2 aparte lodges) en een rotstuintje. En het meer zelf natuurlijk. David was niet te houden om het meer op te gaan, en wilde heel graag voor me roeien. Er lag een aluminiumboot in het water aangemeerd bij het hoofd-boothuis (er zijn er dus 2), restte ons nog zwemvesten aan te doen en de roeispanen van die boot te zoeken. Die lagen in de ruimte ernaast, het meer lonkte. Het meer zelf is groot. We kozen een kant en gingen voor links, langs het theehuis, bowlingbanen en steiger. Dat roeien bleek nog intensief (van horen zeggen, ik moest enkel richting aangeven, al werd dat niet altijd zonder mopperen aanvaard).

Op de vraag of het nog stiller kan, bij deze: ja. Op het midden van het meer zelf hoorde je zowaar nog minder, enkel het klotsen van het water tegen de boot en wat diertjes. Een dierbaar zen-moment waar we nog vaak aan zullen terugdenken.

Restte ons nog die lodges en het rotstuintje aan het hekken te ontdekken, dat was een korte wandeling van onze lodge. Het rotstuintje was eigenlijk opgegeven - net als die tennisbaan trouwens - al is het apart dat ze niet alles laten overwoekeren en wel in stand houden wat ooit was, in de staat van nu.

Na die wandeling gingen we naar Lake Placid, voor David een illustere plaats. We startten bij de schansen en het visitor center beneden, waar hij (nogmaals) slechte koffie bestelde en we toegangsticketjes kochten om bovenaan de hoogste schans te gaan staan. Als de schansen van beneden al indrukwekkend zijn, dan zijn ze dat van boven evenzeer. Doodeng om te zien wat schansspringers zien als ze zich laten glijden. Boven was er ook een mooi uitkijkdek en speelde er een film over de Amerikaanse ijshockeyploeg die Rusland onverwacht versloeg in 1980 op de Olympische Spelen; hier in Lake Placid. Dat evenement was trouwens onmogelijk te vermijden, ook in het dorp was er een speciale winkel met énkel memorabilia van dat event ("miracle on ice"-merchandise in alle vormen), met ernaast een speciale winkel met memorabilia van énkel de aanvoerder van de hockeyploeg. David was wat minder onder de indruk en zei bij die tweede winkel "Jeetje, het is 40 jaar geleden, move on zeg" ;). Verder liepen we nog even langs Main Street, dronken respectievelijk een betere koffie en thee op met uitzicht op het meer en gingen om boodschappen voor vanavond.

Terug in de lodge gingen we aperitieven aan het tweede boothuis, recht voor onze lodge. Die hadden we zoals alles hier volledig voor ons alleen (ook al staan er nog vier andere auto's, je ziet de andere gasten amper omwille van de omvang van het domein). Dat was het tweede zen-moment van de dag. Ook al was het niet superwarm, het was vrijwel windstil en voor dat uitzicht zouden we beiden wel wat kou willen lijden ook... We vinden de opeenvolging van indrukken ideaal: van het drukke New York naar de watervallen van Woodstock, naar complete rust en stilte hier. Morgen Albany, terug wat in de drukte, tot we zaterdag naar huis vertrekken. Op deze manier keren we nog best uitgerust terug naar huis, omgekeerd was anders geweest.

Voor we hier weggaan morgen willen we nog een bezoek brengen aan de Paul Smiths College, daar is een interpretive center en een fitness. Maar eerst slapen, voor mij voor het eerst in ik denk ruim 20 jaar zonder oordoppen, die zijn hier volledig overbodig :).

De foto's van vandaag: