Is het makkelijk een skipiste op te fietsen? Vandaag heb ik daar antwoord op gekregen ;).
Vanochtend begonnen we chill aan de dag, afgezien van het mountainbiken gingen we namelijk ook vooral chillen, dus konden we daar ook alvast mee beginnen. Na opnieuw wat plaatselijke eieren, wat croissants, kaas, brood, lokale tomaten en ander lekkers begonnen we aan onze dag. Een geschikte mountainbikeroute vinden viel nog enigszins tegen, gezien het in het nationaal park zelf verboden is om te fietsen. Komoot gaf een schijnbaar mooie - gemiddelde - route van 28km aan zo'n 14km verderop, voorbij het park, maar dichtij de fietsverhuur, voor een 2 uur fietsen. Dat vonden we prima, dus gingen we op pad. Om onmiddellijk na vertrek terug te keren naar het hotel, David was op stap zonder geld, identiteitskaart of rijbewijs. Eigenlijk kon alleen ik bevestigen wie hij was, dat hij wel degelijk geschoold was om te rijden én dat hij solvabel was ;). Omdat dat wat tricky was, moesten we terug naar het hotel.
De fietsverhuur zelf was ook lastig te vinden, temeer omdat het kotje dicht was. Dan maar het nummer bellen dat op het kotje stond, ze zouden iemand sturen. Tien minuten later kwam er een jongen aangefietst die David op zijn beurt van een fiets kon voorzien. Tegen dan zat mijn fiets in elkaar. David had opnieuw niet het beste materiaal, de ketting piepte deze keer niet, maar het verleggen hoorde je 3 straten verder. Niet dat er veel keuze was deze keer, dus deze Merida werd het dan voor vandaag.
De start was langs een drukke weg, niet zo geruststellend. De rest van de route bleek uiteindelijk wel rustig. Na een kilometer of 3 besloot David zijn valtechnieken even te testen op een stuk grint, met een geschaafde knie en hand tot gevolg. Vooral zijn hand was lastig, net op de plaats waar die op het stuur rust. Gelukkig viel het verder wel mee. Dat eerste stuk was mooi, maar ging wat ontgoochelend langs glooiende asfaltwegen, we hadden het graag wat meer off-road gehad. Het was pas na een 12km dat het off-road-stuk begon, met een mooie beklimming van 4km. Daarna begon eindelijk het afdalen in de natuur. Dit was erg leuk, op en neer, langs velden, in bossen, soms wat rotsachtig, maar nooit te moeilijk om ervoor te moeten afstappen en vaak zonder afremmen. Zalig.
Een dikke twee uur later waren we terug aan de auto, al bij al een geslaagde ochtend. We zijn toch een stuk in de velden en afgelegen stukjes geraakt waar we anders niet zouden zijn gepasseerd. Het binnenland is ook erg groen en mooi. Na een tussenstop in een supermarktje voor de lunch keerden we terug naar het hotel.
Daar lag de skiberg op me te wachten. Na het opnieuw monteren van mijn fiets begon ik eraan. Ook al lijkt het doenbaar en vlak vanaf een ligzetel, dat is het absoluut niet. Halverwege moest ik buiten adem voet aan grond zetten, mijn stuur kwam ook van de grond door het trekken op een nog steiler tussenstuk, waardoor ik volledig stilviel. Je moet door het hoge gras en oneffen ondergrond ook een zeker tempo erin houden, en dat was net wat te heftig samen. Het moet doenbaar zijn mits training, maar dit was te zwaar voor mij ;). Na even op adem komen lukte het dan toch in 3 keer. Dat is snel vergeten bij het naar beneden gaan :). Al bij al een korte krachtinspanning van zo'n 7 minuten, maar daarna had ik het ook gehad. Blij dat ik het geprobeerd heb, dan weet ik bij deze ook dat je niet zomaar een skipiste opfietst ;). Mijn reisgenoot en fotograaf van dienst heeft mijn poging wel mooi kunnen vastleggen!
Tijd voor het chillgedeelte van de dag, aan het zwembad. De Nederlander van gisteren was opnieuw aan de praat geraakt met een Nederlands jonger koppel, en hij had er zijn gitaar en mondharmonica bij gehaald. Het was erg sfeervol, en ook al vond hij zelf van niet, hij kon best nog goed zingen en muziek maken. Hij heeft zo'n 2 uur gespeeld, verzoeknummers waren welkom (al kon hij ze niet allemaal spelen :)). Voor al die stemmigheid hebben we hem een biertje laten brengen, wat hij wel kon appreciëren.
Ondertussen was Eva alweer bezig met het avondeten in haar buitenkeukentje. Vandaag bleek dan ook weer dat ze zelf haar olijfolie maakt, straf. Na opnieuw een aperol (minder sterk dan gisteren, of het went ;)), begonnen we aan ons diner. Speciaal voor ons was er een Caesar salad, maar dat bleek niet dé verrassing te zijn voor ons vanavond. Dé verrassing was een fles wijn aangeboden door Eva, toch erg fijn als trouwheid zo wordt beloond. De wijn was volgens de jongen (Josip volgens David, dus zal ik hem voor het gemak ook zo blijven noemen ;)) erg goed, maar de reden waarom was wel apart: hij was goed omdat vorige gasten hem hebben gezegd dat hij goed was. Geen speld tussen te krijgen! En ook Josip vond de Caesar salad erg lekker, hij kwam het ons vertellen dat hij het net zelf voor het eerst had gegeten, en dat hij ervan verbaasd was hoeveel ingrediënten erin zitten. Erg charmant!
David nam erna opnieuw de stoverij (omdat je daar ongegeneerd kan van bijvragen), wat Eva aanspoorde om een verrassing te voorzien, ik nam de chicken parmiggiana. Erg lekker opnieuw. Davids verrassing was dat hij eigenlijk 2 porties van het gerecht voor de prijs van 1 kreeg, inclusief 2 grote gnocci. Genoeg om ons beiden helemaal opgeblazen te krijgen. Het voorstel voor schnaps lieten we zelfs na 2 keer vragen aan ons voorbij gaan, het ging werkelijk teveel zijn. Maar ze kregen die wel versleten aan 2 luidruchtige copieuze locals die kwamen aanschuiven toen wij weggingen.
Het was een leuke laatste dag hier, morgen gaat het werkelijk naar de kust, tot vreugde van David, al denk ik dat het binnenland hem ook niet zo slecht bevallen is ;).
Wat foto's van de belevenissen vandaag:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten