Vandaag was een overgangsdag, een rijdag van zo'n 400km via landelijke wegen van het meer van Bled naar het nationale park Plitvice. Na een goed ontbijt en de bagage weer in de auto lepelen konden we rond 9u15 aan onze tocht naar Kroatië beginnen. Het plan was om eerst naar Rijeka te rijden, en vanaf daar de een stuk Kroatische kust af te rijden, tot Senj, en dan landinwaarts te gaan. Mijn reisgenoot was zoals gebruikelijk erg verrast over de route zelf, want halverwege zei hij "Zo tof, ik kijk al helemaal uit naar een verblijf aan de kust!", waarop ik "Euh nee hoor, zo dadelijk gaan we landinwaarts, en daar blijven we 3 dagen" (emoji met rollende ogen)... Gelukkig kon ik hem geruststellen dat we hierna wel degelijk terugkeren naar de kust, iedereen tevreden ;).
Het eerste stuk van de route ging langs Ljubljana (de ring errrond), nog wat glooiend groen Sloveens landschap, om dan aan de grens met Kroatië te komen, waar de grenscontrole erg serieus genomen werd. Tenminste, voor de mensen voor ons, wij mochten doorrijden met onze identiteitskaarten zwaaiend door de ruit, tot 2 keer toe. We nemen dat als een compliment, we moeten er erg betrouwbaar uitzien. Opnieuw was de wachtrij in de andere richting indrukwekkend - en voor die mensen frustrerend - lang.
Het viel op dat we effectief van een berglandschap naar een dorder Zuid-Europees landschap gingen. De weg naar Rijeka was niets speciaal, maar het gaf dus wel aan dat we het sappige groene landschap achter ons lieten. Vanaf Rijeka begon volgens ons Lannoo-routeboekje een stukje interessante kustweg tot aan Senj, waar pittoreske kustdorpjes lagen. Dat was effectief wel zo, al was onze eerste afslag, Crikvenica, wel erg groot en druk. Het volgende dorpje, Selce, was al iets minder groot. je kon er - mits wat verbodsborden negeren ;) - langs de kustlijn rijden, waar je bijna in het water zit. Erg leuk wel.
Ook al waren we op voorhand gewaarschuwd voor onvriendelijker mensen, dat valt tot nu toe echt mee. In Crikvenica stopte een man om te zeggen dat we een prachtige auto hadden, hier zoekend naar de supermarkt wees een meisje ons de richting, en het hotel zelf is de top van gastvrijheid. Dus wij hebben werkelijk een erg aangename tijd hier tot zover.
Het stuk landinwaarts was volgens David erg saai, voor mij als chauffeur was het dat iets minder, met een wat smallere weg tot aan Plitvice. De temperatuur ging naar omlaag, van 27 naar zo'n 21 graden, ook dat zag je aan het landschap.
Aan de kant van de weg stonden constant standjes met potjes honing. We hebben zonet beslist dat we bij het wegrijden hiervandaan even terugkeren om bij een schattig standje wat honing gaan kopen.
Rond 16u30 kwamen we aan bij Villa Lika, ons hotelletje voor de komende 3 nachten. Het was al van bij het oprijden een warm gevoel, en dat werd tot nu toe alleen maar bevestigd. Het wordt gerund door twee jonge mensen, volgens ons geen koppel ;). De vrouw is de kok, haar hulpje, de iets onervarener man wordt er constant door de vrouw uitgestuurd om te vragen of we iets - ook maar iets - te kort komen, het is werkelijk grappig. En in het annex-gebouw woont een ouder koppel, we komen er nog wel achter wat de link is tussen hen, met 2 katjes. No stress, we konden kamers kiezen, formeel inchecken kon als we daar klaar voor waren... Het is een erg mooi contrast met het grote ketenhotel waar we vandaan komen.
Na onze kamer gekozen te hebben, op het eerste verdiep met mooi zicht op het zwembad (veel te koud, we hebben het getest met 1 vinger), de buitenkeuken en het restaurant. De dame vertelde dat er veel restricties zijn doordat ze in het nationaal park zitten, en dat ze daardoor niet zomaar een keuken mochten bijbouwen. De buitenkeuken is dan het compromis. Wat ze van die buitenkeuken op ons bord toverde, was erg lekker. Na wat pre-aperitieven met aperol en schuimwijn, echt aperitieven met schuimwijn en een korte wandeling tot de supermarkt, namen we beiden de burrata, vervolgens een forel voor David (waarvan ze plechtig beloofden dat die niet uit het park kwam, want dat is verboden), en voor mij een kip drumstick. Voor dessert waren er maar 2 keuzes: chocoladecake zonder bloem, en appelcrumble met ijs. Eerst bestelde David de crumble, maar hij voelde de bui al hangen dat hij teveel ging moeten delen en drong aan dat ik best wel een dessert kon bestellen. Dat legde ik even uit aan de jongen, dat ik na onderhandelen geen hap ging krijgen, en dat ik dan ook maar een dessert bestelde :D. De vrouw was bij het inchecken al bezig met het beslag van haar chocoladetaart, hoe boertig zou het zijn er dan geen stuk van te bestellen ;). Dus dan deed ik dat maar. Beiden zalige desserts! Als afsluiter kregen we beiden nog een zelfgemaakte schnaps van het huis, die maar 1 van ons 2 heeft achterover gekregen. Wie laat ik in het midden ;).
Voor de komende 2 dagen is het ons al duidelijk dat we hier in de buurt geen beter restaurant gaan vinden, dus blijven we lekker hier. Ook qua wijn is het interessant: ze maken zelf wijn, en die is best lekker. Verder komt alles wat op ons bord komt van lokale handelaars, ze hebben voor alles een leverancier.
Het seizoen lijkt hier bijna voorbij, dat bevestigden ze ons ook. Er is hier een koppel Duitsers, en Nederlanders, en dat is het. Verder leven ze hier van het zomerseizoen, ook al is hier 50m verder een heuse skilift, eentje, die je tot 700m hoogte brengt. Bij navraag leeft dit wel in de winter, maar echt van dagjesmensen die van de kust een dagje komen skiën.
Morgen staat er een wandeling van zo'n 15km op het programma, afhankelijk of we ze kunnen aanvatten van hier aan het hotel (dat lijkt alvast wel zo). We gaan er rond 9u aan beginnen, of dat is toch alvast het plan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten