Omdat de wandeling van
woensdag er toch wel heeft ingehakt, komt dit verslag een dag later ;).
Gisterenochtend gingen
we na een opnieuw lekker gratis ontbijt rond 9u richting Pancake Bay. Op minder
dan een uurtje waren we op de plaats van bestemming, het State Park met
dezelfde naam. Van zodra we de voorsteden van Sault Sainte Marie achter ons
lieten, viel het ons op hoe mooi de natuur ineens werd. Dik beboste heuvelachtige
gebieden, een kronkelweg langs het water en dan weer de bossen in,… De weg van
Munising in Michigan tot hier was een stuk saaier en platter. We hadden al
helemaal zin in de wandeling, die 12 tot 14 km lang zou zijn.
De parking van de
start van de wandeling lag even buiten het hoofdpark zelf, van het meer weg, waar
het visitor center was. We vulden onze namen in op het guest book, en zagen dat
er die dag zich nog 3 andere mensen hadden gemeld. We hoopten op weinig volk,
en dat leek toch te gaan lukken ;).
De eerste kilometers
gingen vlotjes. Goed dat we een kaartje hadden, want het was niet altijd
duidelijk hoe het pad effectief liep. Op een bepaald moment kwamen we aan een
kruising, waar David zijn ingebouwde kompas zei dat het naar rechts was,
terwijl mijn gevoel zei dat het naar links was. Omdat mijn kompas wel vaker het
noorden kwijt is, meldde ik het gewoon dat ik het raar vond, en gingen we
rechts. Dit was een onverhard pad waarop ook auto’s konden rijden. Dat leek te
kloppen met het kaartje. Twee kilometer verder hoorden we duidelijk terug de
hoofdweg, wat dan weer niet leek te kloppen met het kaartje, we moesten er
namelijk net van weglopen. Tot we op een camping uitkwamen. Dan zagen we het
foutje in ons kaartlezen, we hadden effectief naar links gemoeten een stukje
ervoor ;).
Geen erg, dan ging
deze tocht gewoon 4 kilometer langer worden ;). We keerden om en merkten al
gauw dat dit nu wel de juiste richting was. We liepen richting de watervallen
(nu ja, eerder een heftige stroom), waar we aan de waterkant 2 achtergelaten
rugzakken lagen liggen. Davids fantasie nam even de vrije loop, hij vermoedde
al wanhoopsdaden, familiedrama’s of een berenaanval…
We besloten daar even
te rusten en te lunchen. Afgezien van de rugzakken was er nergens teken van
leven. Na de korte pauze liepen we verder, waarna we aan de overkant 2 vrouwen
met een hond zagen lopen. Tot zover het mysterie ;). Al zouden wij nooit zo
lang onze rugzakken alleen laten…
Toen de falls trail
terug aansloot op een ander stuk van de wandeling werd het opnieuw onduidelijker naar waar het pad nu precies liep. We liepen even langs rechts
verder, maar dat voelde te ruig om goed te zijn. Dus besloten we om te keren en
de loop op een andere manier rond te maken. Op dat pad zagen we verse afdrukken
van berenpoten. Dat maakte het ineens een stuk minder rustig, het bos was zo
dicht begroeid dat die beer waarschijnlijk ook gewoon het pad volgde. 
Gelukkig zijn we de
beer niet tegengekomen. Tegen dat we aan de volgende kruising kwamen, zagen we
dat we het rondje eigenlijk in de omgekeerde richting liepen. Als we het juist
hadden gelopen, hadden we bordjes gezien om de zoveel meter om de weg aan te
tonen. Jammer, want op zich was het een makkelijker route als we hem in de “juiste”
richting hadden gelopen. Het pad zelf was erg lastig en geaccidenteerd, als die
bordjes er niet stonden, zou je je soms gaan afvragen of je wel goed zat. Het
laatste stuk kwam uit op een lookout, die was afgesloten omwille van
reconstructie. Dat was echt wel jammer, omdat dit uitkijkpunt een mooi uitzicht
gaf op het meer en de vallei errond. We twijfelden wat, maar de trap die was
afgesloten leek uit meerdere stukken te bestaan. Het eerste houten stuk was
effectief ingezakt, maar daarna kwam een metalen stuk waar volgens ons niets
mis me was. Dus besloten we toch te gaan kijken en te zien hoe ver we zouden
geraken. Er waren meerdere trappen richting de top, sommige waren al
afgebroken, maar het parcours eronder was perfect te doen. Het uitzichtpunt was
de moeite, we waren heel blij dat we het er toch op gewaagd hebben!
Omwille van het vele
zoeken en rondjes lopen klokten we op de parking af op exact 20 kilometer (als
het 19,8 was geweest, was ik wel 200 meter gaan uitwandelen op de parking ;)).
Omwille van het parcours was het toch vermoeiender dan gedacht. Maar we waren
heel blij van de wandeling en de dag.
Statisteken van de
wandeling:
-
20,05 km
-
Totaal aantal
stappen voor de dag: 34.022
-
282
minuten actief geweest
Voor het avondeten
gingen we naar Wendy’s. Eigenlijk een Amerikaanse keten, waar we in al die tijd
nog nooit zijn gaan eten. Het is in principe een Mc Donald’s, alleen hebben ze
bij Wendy’s een triple hamburger (Dave’s triple). Die was dus voor David ;).
Een hamburger waar ik niet eens mijn mond wijd genoeg kon voor opendoen… Ik nam
de kippenburger. Na zo’n dag mocht dat wel, en het heeft echt gesmaakt!
Om 21u ging bij mij het licht uit, doodop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten